Ustawa określa zasady określania i zwrotu podatku akcyzowego zapłaconego od
strat przesyłowych energii elektrycznej, czyli powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej od producenta, nabywcy wewnątrzwspólnotowego lub importera tej energii do odbiorcy końcowego, z wyłączeniem energii elektrycznej zużytej w związku z przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej.

Zwrot przysługuje podatnikowi podatku akcyzowego, który sprzedał energię
elektryczną wyprodukowaną przez siebie, nabytą wewnątrzwspólnotowo lub importowaną w
okresie od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 28 lutego 2009 r. i zapłacił z tego tytułu podatek akcyzowy. Projekt ma uregulować kwestię zwrotu akcyzy za okres, gdy polskie prawo – wbrew dyrektywie energetycznej – kazało płacić ten podatek producentom energii elektrycznej, a nie dystrybutorom (np. zakładom energetycznym).

Postulowany zwrot całości nadpłaty byłby niezgodny z prawem UE z tego powodu, iż energia elektryczna w Polsce od 1 stycznia 2006 r. do 28 lutego 2009 r. byłaby nieopodatkowana, w związku z czym polscy producenci energii elektrycznej byliby uprzywilejowani względem pozostałych producentów działających na terenie Wspólnoty.

Ekonomiczny ciężar podatku zostanie poniesiony przez odbiorców końcowych, czyli odbiorców dokonujących zakupu energii elektrycznej na własny użytek, wytwórca natomiast, poprzez zwrot akcyzy od strat przesyłowych, uzyska korzyść. Ustawa ponadto określa, iż dla opodatkowania energii elektrycznej podatkiem akcyzowym istotna jest wyłącznie ilość energii dostarczonej do odbiorcy końcowego, bez względu na to ile tej energii zostało utracone ze względów technologicznych lub z innych przyczyn przez podmioty świadczące usługi przesyłania lub dystrybucji

Przewidywane koszty budżetowe powstałe z tytułu zwrotu podatku akcyzowego od energii
straconej za lata 2006-2009 to kwota ok. 903 mln zł łącznie z odsetkami.