Budowa kompleksu rozpoczęła się w 2013 r., a w 2016 r. rozpoczął uruchomiono pierwszą instalację o mocy 160 MW (NOOR I). Składa się ona z 500 tys. ruchomych parabolicznych koryt o wysokości 12 m, które kierują promienie słoneczne na system rurek czynnikiem grzewczym osiągającym temperaturę kilkuset stopni – ciepło zamienia wodę w parę, która napędza turbinę generującą prąd. Obiekt zajmuje 460 ha i rocznie wytwarza 370 GWh elektryczności. Po zmierzchu produkcja trwa jeszcze 3 godz.

NOOR I. Fot. Masen

Drugi i trzeci etap inwestycji zakończono w 2018 r. (w styczniu i listopadzie). Pierwszy obiekt, NOOR II, ma 200 MW, jest w stanie utrzymywać temperaturę przez 7 godz. Paraboliczne kolektory na 680 ha powierzchni zapewniają wytwarzanie na poziomie 600 GWh rocznie. Pokrywają obszar o powierzchni 630 ha.

NOOR II. Fot. Masen

Na 600 ha leży druga instalacja o mocy 150 MW (NOOR III). Tym razem zastosowano w niej lustra ustawione horyzontalnie na platformach podtrzymywanych przez 10-tonowe kolumny. Łącznie zamontowano 7400 heliostatów. Światło kierują na wieżę słoneczną o wysokości 250 m. Zastosowano tu suchy system chłodzenia, by ograniczyć zużycie wody. Roczna produkcja wynosi 500 GWh, po zmroku działa jeszcze 7,5 godz.

NOOR II. Fot. Masen

Z mocą 510 MW marokańska jednostka jest największa na świecie w kategorii termalnych elektrowni słonecznych. Jej moc niedawno zwiększyła się do ponad 580 MW, jednak w ostatnim etapie inwestycji postawiono farmę fotowoltaiczną o mocy około 70 MW (NOOR IV) na 140 ha.

NOOR III. Fot. Sener

Gdyby łączna ilość energii elektrycznej z Noor Ouarzazate była wyprodukowana w elektrowni węglowej, emisja CO₂ wyniosłaby około 760 tys. ton rocznie.

NOOR III. Fot. Sener

Ogromny kompleks słoneczny to druga inwestycja w solarne odnawialne źródła energii (OZE) w Maroku (pierwsza instalacja PV o mocy 20 MW powstała w 2010 r.). Za budowę odpowiadało konsorcjum złożone z Marokańskiej Agencji Energii Słonecznej (Masen), spółki ACWA Power i frim Aries i TSK. Obiektami zarządza konsorcjum firm NOMAC (spółka zależna ACWA Power) oraz Masen.

Inwestycja jest częścią rządowej strategii zaspokojenia zapotrzebowania na energię elektryczną kraju z OZE w . Do tego celu muszą jednak powstać źródła o łącznej mocy 2 GW. Przed otwarciem elektrowni słonecznych Maroko importowało 95% energii elektrycznej. Teraz kompleks zapewnia elektryczność dla 1 mln mieszkańców.

Technologię dla elektrowni termalnej dostarczała firma Sener. W Noor I zastosowano cylindryczne rynny paraboliczne, w Noor II – kolektory paraboliczne, a w Noor III (z wieżą) zbiorniki ze stopionymi azotanami (300 st. C – 565 st. C). Do chłodzenia, poza ostatnią instalacją i farmą PV, wykorzystuje się wodę ze zbiornika zapory Mansour Eddabhi położonej około 12 km od słonecznych źródeł.

Przeczytaj także: W Wielkopolsce i Lubuskiem powstają farmy fotowoltaiczne o mocy 15,5 MW