Jest to spowodowane drastycznym spadkiem wartości świadectw pochodzenia energii elektrycznej produkowanej przez instalacje wykorzystujące odnawialne źródła. Spadek wartości zielonych certyfikatów wynikają z narastającej od kilku lat, sztucznie generowanej nadpodaży świadectw pochodzenia. Nadwyżkę świadectw pochodzenia wydanych nad wymiarem obowiązku ich umorzenia w 2013 r. szacuje się dziś na co najmniej 50% (ponad 6 mln MWh), a prognozy wskazują, że nawis ten będzie nadal rosnąć.

Stan taki jest wynikiem wielu błędów i zaniechań w zarządzaniu procesem rozwoju OZE w Polsce. Resort gospodarki uchyla się od sprawowania efektywnego nadzoru nad funkcjonowaniem rynku zielonych certyfikatów. Mimo ostrzegawczych prognoz, które sam zamówił, nie zareagował na bardzo szybki rozwój współspalania biomasy z węglem kamiennym i brunatnym przez wielkie korporacje energetyczne, polskie i zagraniczne. Dopuścił do tego, że dziś blisko 50% energii zaliczanej do odnawialnej pochodzi z tych szkodliwych ekonomicznie i ekologicznie procesów produkcji energii elektrycznej. Nie zredukował wsparcia dla „dużej” energetyki wodnej, gdzie koszty inwestycji ponoszono 40-50 lat temu i nie docenił skutków oddania do użytkowania nowych instalacji biomasowych (w 2012 r. ponad 400 MW). Kilkumiliardowy poziom wsparcia przyznanego w ostatnich latach technologii współspalania nie przerodził się w nowe inwestycje i nijak się ma do faktycznie poniesionych nakładów inwestycyjnych i kosztów operacyjnych. W wyniku tego odbiorcy energii elektrycznej tylko z tytułu zakupu przez energetykę ogromnych ilości biomasy zapłacili kilka miliardów złotych w rachunkach za energię elektryczną.

Pewne, choć niedoskonałe i dalece niewystarczające rozwiązania w tym zakresie zawarto wprawdzie w projekcie ustawy o odnawialnych źródłach energii przygotowanym przez Ministerstwo Gospodarki, ale sposób jego prezentacji i procedowania, liczba  kontrowersji jakie wzbudził oraz wielokrotne przesuwanie terminu skierowania projektu do prac parlamentarnych, umacnia przekonanie, że uchwalenie stabilnego i efektywnego prawa w tym zakresie nie jest priorytetem ani Ministra Gospodarki, ani też całego Rządu. 

Bardzo niepokojący i znaczący jest fakt, że w poselskim projekcie noweli Prawa energetycznego (druk 946), który jest obecnie procedowany w Sejmie nie znalazła się jakakolwiek propozycja mechanizmu zapobiegania nadpodaży świadectw pochodzenia. Brak woli rozwiązania problemu potwierdza także ostatnio opublikowane stanowisko Ministerstwa Gospodarki do uwag zgłoszonych na posiedzeniu KSE w dniu 5.12.2012 r. do projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii, gdzie dopuszcza się wspieranie współspalania na obecnych zasadach do końca 2017 r. Takie rozwiązanie, bez jednoczesnego uruchomienia skutecznych mechanizmów stabilizujących system wsparcia, spowodowałyby całkowite załamanie inwestycji w OZE w Polsce, ze względu na dalszy drastyczny spadek cen zielonych certyfikatów, prowadzący w krótkim okresie do:  

- utraty płynności finansowej i zdolności inwestorów do obsługi zaciągniętych kredytów na realizowane projekty OZE (zarządy niewypłacalnych spółek będą zmuszone do ogłoszenia upadłości); 

- dużego ryzyka wypowiedzenia umów długoterminowych pomiędzy wytwórcami zielonej energii i przedsiębiorstwami energetycznymi, które w sytuacji znaczącego spadku wartości świadectw pochodzenia będą chciały rozwiązań lub renegocjować te umowy;

- braku woli banków do udzielania nowych kredytów, wobec widocznej niechęci Rządu do rozwoju sektora OZE i nazbyt wysokiego ryzyka regulacyjnego.

Rynek świadectw pochodzenia może krótkoterminowo odzyskać stabilność np. dzięki interwencyjnemu wykupowi nadwyżki (z wykorzystaniem środków zgromadzonych w minionych latach poprzez opłaty zastępcze), a następnie stać się bardziej przewidywalny, efektywny i mniej obciążający gospodarkę pod warunkiem ograniczenia wsparcia dla współspalania na zasadach zaproponowanych przez resort gospodarki w projekcie ustawy o OZE z października 2012 r.