W 2016 r. zacznie działać spalarnia odpadów komunalnych w Poznaniu. Prace budowlane ruszyły w kwietniu. Rocznie w zakładzie będzie przetwarzane około 210 tys. ton odpadów. Spalarnia ma być zlokalizowana w pobliżu elektrociepłowni Karolin w północno-wschodniej części miasta, co pozwoli na zbycie produkowanej energii elektrycznej oraz efektywne wykorzystanie ciepła wytwarzanego w instalacji w miejskiej sieci ciepłowniczej.

Umowa Partnerstwa Publiczno-Prywatnego (PPP) w zakresie budowy i eksploatacji spalarni została podpisana w kwietniu 2013 r. przez Prezydenta Poznania i przedstawicieli Partnera Prywatnego – spółki SITA Polska oraz Marguerite Fund. Spółka celowa SITA Zielona Energia odpowiada za jej zaprojektowanie, budowę, sfinansowanie i eksploatację przez 25 lat [ENG : Model DBFO – Design, Build, Finance, Operate]. Zgodnie z postanowieniami kontraktu okres budowy to 43 miesiące od dnia jego podpisania włączając w to czas konieczny do uzyskania niezbędnych zgód, decyzji i pozwoleń w tym pozwolenia na budowę ITPOK.

W celu realizacji projektu Partner Prywatny zawarł umowę na „wykonanie pod klucz” z konsorcjum firm: Hitachi Zosen Inova oraz Hochtief. Koszt przedsięwzięcia szacowany jest na 725 mln zł, a 352 mln zł ma stanowić dotacja z UE.

Poznań potrzebuje spalarni odpadów

Powodem budowy ITPOK w Poznaniu jest fakt, że w mieście i okolicznych gminach, zrzeszonych w Związku Międzygminnym „Gospodarka Odpadami Aglomeracji Poznańskiej” (ZM GOAP) rocznie powstaje około 250 tys. ton odpadów komunalnych. Około 20% z nich nadaje się do recyklingu, a pozostałe trafiają do unieszkodliwienia na składowiska. Przewiduje się, że w 2023 r. ilość produkowanych odpadów wzrośnie do 330 tys. ton rocznie. Zgodnie z Traktatem Akcesyjnym Miasto jest zobowiązane do redukcji ilości biodegradowalnych odpadów trafiających na składowiska.

Wytwarzana podczas spalania odpadów energia cieplna będzie odbierana przez firmę Dalkia Poznań S.A. a energia elektryczna trafi do krajowej sieci energetycznej zarządzanej na obszarze wielkopolski przez ENEA Operator S.A. z wykorzystaniem sieci dystrybucyjnej firmy Dalkia Poznań ZEC S.A.

Inwestycja w formule PPP

ITPOK w Poznaniu realizowana jest w formule PPP. W efekcie zapisów umowy, Partner Prywatny jest m.in. odpowiedzialny za sfinansowanie całego przedsięwzięcia (z kapitału własnego oraz kredytów) – w konsekwencji inwestycja nie obciąża budżetu miasta. Odpowiada też za zaprojektowanie, wybudowanie i zarządzanie instalacją przez 25 lat.

Po stronie miasta natomiast jest zagwarantowanie dostawy uzgodnionej ilości odpadów i z góry ustalonej płatności dla partnera prywatnego za przetworzenie tych odpadów.

Dostawa odpadów

Podczas wjazdu (i wyjazdu) na teren ITPOK samochody dostarczające odpady będą ważone. Następnie przejadą do hali rozładunku, gdzie zrzucą odpady wprost do bunkra. Ten zostanie wykonany jako szczelna – zagłębiona w ziemi betonowa fosa. W bunkrze gromadzone będą odpady przed procesem unieszkodliwiania. W celu zapobieżenia wydostawaniu się odorów na zewnątrz hali, zarówno w niej, jak i w bunkrze utrzymywane będzie podciśnienie poprzez pobieranie z tych przestrzeni tzw. „pierwotnego powietrza spalania”.

Spalanie i odzysk ciepła

Odpady z bunkra za pomocą suwnicy podawane będą do leja zasypowego pieca, a następnie trafią na ruszt pieca, gdzie ulegną spaleniu. Żużle po procesie spalenia trafią do odżużlacza. Tam zostaną zgaszone i skierowane do instalacji przeróbki żużla. Wytworzone podczas spalania ciepło będzie odzyskane w postaci pary przegrzanej w 4-ciągowym kotle zintegrowanym z rusztem. Para z kotła trafi do turbiny parowej, gdzie powstanie energia elektryczna. Część pary z upustów turbiny wykorzystana zostanie do produkcji energii cieplnej dostarczanej do miejskiej sieci ciepłowniczej.

Oczyszczanie gazów po spaleniu odpadów

Systemy oczyszczania spalin w ITPOK:

– redukcja emisji tlenków azotu (NOx) metodą selektywnej redukcji niekatalitycznej (SNCR) z wykorzystaniem mocznika;

– proces selektywnej niekatalitycznej redukcji (SNCR) pozwala na redukcję stężenia NOx do poziomu 100 mg/Nm3, (dopuszczalna norma emisji NOx – 200 mg/Nm3);

– odsiarczanie spalin w celu redukcji kwaśnych związków: SO2, SO3, HF, HCl metodą półsuchą z użyciem wapna hydratyzowanego;

– redukcja metali ciężkich i zanieczyszczeń organicznych, tj. dioksyn, furanów metodą strumieniowo-pyłową z wykorzystaniem węgla aktywnego;

– odpylanie spalin z wykorzystaniem filtra workowego;

– cały cykl oczyszczania spalin utrzymywany będzie w podciśnieniu poprzez wentylator wyciągowy w celu zapobieżenia niekontrolowanej emisji nieoczyszczonych gazów do atmosfery.

Pozostałości podprocesowe

W wyniku procesu termicznego przekształcania odpadów, poza produktem w postaci energii, powstaną pozostałości – żużle i popioły paleniskowe (63 000 t/rok) oraz odpady stałe z oczyszczania spalin (8400 t/rok). Obróbka żużla służy odzyskowi metali żelaznych i nieżelaznych, wydzieleniu frakcji niedopalonych, frakcjonowaniu do wielkości ziarna właściwego dla kruszyw budowlanych. Docelowo żużel zostanie wykorzystany jako kruszywo w budownictwie drogowym.

 

Zobacz fotogalerię z oficjalnego rozpoczęcia budowy spalarnii w Poznaniu

Zobacz wideorelację z oficjalnego rozpoczęcia budowy spalarnii w Poznaniu