Branża paliwowa wskazywała na konieczność przyjęcia zapisów umożliwiających jak najbardziej efektywną ekonomicznie realizację zapisów dyrektywy, w szczególności możliwość elastycznego określania Narodowego Celu Wskaźnikowego w zależności od warunków rynkowych, możliwość przenoszenia nadwyżek NCW na kolejny rok i handlu nimi, wreszcie możliwość realizacji NCW przy zastosowaniu nowoczesnych biopaliw, takich jak HVO (uwodorniony olej roślinny) – w tym produkowanych w technologii współuwodornienia.

Wypracowane w MG zapisy w nikłym stopniu spełniają oczekiwania branży, głównie w zakresie warunków rozliczenia Narodowego Celu Wskaźnikowego, kar, a także promocji nowoczesnych technologii produkcji biopaliw.

Stanowisko POPiHN (Polska Organizacja Przemysłu i Handlu Naftowego)

Liczymy na to, że podczas procesu legislacyjnego w Sejmie i Senacie uda się doprowadzić do przyjęcia przynajmniej kilku kluczowych postulatów branży. W przypadku nieuwzględnienia stanowiska branży w obecnym procesie legislacyjnym oczekujemy inicjatywy parlamentarnej i podjęcia prac nad opracowaniem nowej, kompleksowej ustawy, odpowiadającej wymaganiom rynku, postulatom branży paliwowej oraz tendencjom, które wyraźnie zaczynają się zarysowywać w Unii Europejskiej. Polityka w zakresie biopaliw – w szczególności narzucenie bardzo wysokiego poziomu NCW – przekłada się bezpośrednio na wzrost cen paliw płynnych w Polsce. Dalsze promowanie stosowania biopaliw pierwszej generacji – takich jak na przykład B100 – będzie powodować dalszy wzrost kosztów, a co za tym idzie cen detalicznych paliw oraz żywności.

Przy ustalaniu programów promocji paliw odnawialnych – w tym biopaliw, kluczowe jest wzięcie pod uwagę skutków ekonomicznych przyjmowanych rozwiązań i ich wpływu na ostateczną cenę paliw, a także uwzględnienie najnowszych technologii produkcji biopaliw, akceptowanych przez producentów pojazdów, czyli przede wszystkim HVO. NCW powinien być nie wyższy, niż jest to możliwe do realizacji poprzez sprzedaż paliw normatywnych (na chwilę obecną E5 i B7). Utrzymywanie wysokiego NCW nie sprzyja polskiemu rolnictwu, gdyż nie jest ono w stanie wyprodukować rzepaku w ilości odpowiadającej zapotrzebowaniu polskiego przemysłu spożywczego i producentów estrów (RME).