Przy obecnym kierunku polityki klimatycznej Unii Europejskiej – rola węgla w Krajowym Systemie Energetycznym może ulec zmianie. Polska, jako członek UE, jest również uczestnikiem wspólnotowego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla EU ETS (CO2) oraz musi wypełnić swoje zobowiązania w ramach realizacji celów polityki klimatycznej w obszarze non-ETS. Powyższe - zobowiązuje nas do efektywniejszego gospodarowania własnymi zasobami naturalnymi (węgiel) oraz do rozwoju energetyki niskoemisyjnej – odnawialnej i skojarzonej.

Rozwiązaniem będącym wsparciem dla realizacji zarówno krajowej, jak i unijnej polityki energetycznej jest energetyka rozproszona, która ogranicza emisję dwutlenku węgla. Niekwestionowaną wartością dodaną energetyki rozproszonej jest uniezależnienie się w określonym zakresie od dostaw energii elektrycznej z sieci, gdzie przerwy w jej dostawach mogą stanowić istotne ograniczenia komfortu funkcjonowania gospodarstwa domowego, jak i przeszkodę w  prowadzeniu działalności produkcyjnej, np. rolniczej. Pod względem ekologicznym najefektywniejszymi źródłami rozproszonymi są źródła odnawialne, a w szczególności przydomowe instalacje fotowoltaiczne oraz turbiny wiatrowe. W swojej charakterystyce  rozwiązania te posiadają jednak cechę, która uniemożliwia ich użycie jako autonomicznych źródeł zasilania. Jest to spowodowane brakiem możliwości programowania ich działania (zależą  od warunków pogodowych – siły wiatru, nasłonecznienia). Rozwiązaniem eliminującym problem braku stabilności są wysokosprawne układy kogeneracyjne. W takich układach najczęściej stosowanym paliwem jest gaz. Na poziomie wspólnoty jest on uważany za paliwo „niskoemisyjne”, jednak w obecnej sytuacji politycznej oraz przy braku wystarczających zasobów tego surowca w kraju bardziej uzasadnionym byłoby opracowanie alternatywy, w podobnym – przewidywalnym i stabilnym układzie, w postaci paliwa wykorzystującego surowce produkowane w kraju.

Biorąc pod uwagę warunki polskie bardzo efektywną ekologicznie i ekonomicznie alternatywą dla paliwa dedykowanego kogeneracji w postaci gazu wydaje się być paliwo składające się z węgla niskiej jakości (miały węgla kamiennego, miał węgła  brunatnego), na które popyt w tradycyjnej energetyce systemowej stale maleje, oraz biomasy będącej odpadem (np. słoma), lub produktem działalności rolniczej (np. miskantus). Zaznaczyć też trzeba, że węgle krajowe wypierane są w wielu rejonach przez konkurencyjne węgle z importu, którego zablokować się nie da.

Aby umożliwić generację ciepła oraz energii elektrycznej z takiego kompozytowego paliwa powyższe surowce kompozytu należy wcześniej odpowiednio przygotować w celu osiągnięcia jednolitych parametrów spalania.

27 stycznia 2015 r. w godz. 11:00-14:00 w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi w Warszawie odbędzie się debata „Biowęgiel – polskie paliwo niskoemisyjne”. Podczas dyskusji będą poruszane zagadnienia:
- technologia produkcji paliwa kompozytowego,
- korzyści zastosowania,
- dalsze etapy rozwoju technologii.

Do udziału w debacie zostali zaproszeni:
- Marek Sawicki, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi;
- Janusz Pilitowski, Dyrektor Departamentu Energii Odnawialnej, Ministerstwo Gospodarki;
- Tomasz Dąbrowski, Dyrektor Departamentu Energetyki, Ministerstwo Gospodarki;
- Jarosław Wojtowicz, Zastępca Prezesa  Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa;
- Dr Tomasz Dzik, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie, Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, Katedra Systemów Wytwarzania;
- Jarosław Zagórowski, Prezes Zarządu, Jastrzębska Spółka Węglowa;
- Krystian Kozakowski, Prezes Zarządu, Węglokoks kraj;
- Zygmunt Łukaszczyk, Prezes Zarządu, Katowicki Holding Węglowy SA;
- Prof. Krzysztof Żmijewski, Sekretarz Społecznej Rady ds. Zrównoważonego Rozwoju Energetyki.

Więcej informacji na stronie organizatora.