Łącznie naprawie poddano 7,3 km kolektorów o średnicy od 400 do 1500 mm. Większość odcinków przebiegających pod pasami lotniska naprawiono metodami bezwykopowymi w tym slipliningiem oraz metodą pipe jacking. Lotnisko w Amsterdami dysponuje siecią drenażową o długości 445 km.

Większość z nich to rury betonowe układane jeszcze w latach sześćdziesiątych.  Na podstawie wyników inspekcji CCTV stwierdzono, ze uszkodzenia powstają głównie pod pasami lotniska, które sa najbardziej obciążone.  Rehabilitację rurociągów przeprowadzono z użyciem modułów CC-GRP firmy HOBAS.