Wstępne informacje o projekcie zakładają, że rurociąg będzie przebiegał ze złoża Pars, przez Turcję do krajów Unii Europejskie. Ma mieć długość 3300 km i średnicę 56” (1422 mm). Planowana przepustowość gazociągu to 37 mld m3 w skali roku. Pierwsza sekcja gazociągu o długości 1800 km przebiega przez terytorium Iranu. Planowana trasa rozpoczyna swój bieg w Asaluyeh a kończy w Bazargan, leżącym na granicy z Turcją. Sekcja ta wymaga budowy 17 stacji kompresorów. Koszt realizacji tej częsci projektu szacuje się na 7 mld USD.

Pozostała cześć gazociągu przebiegałaby przez Turcję, Grecję i Włochy. We Włoszech rurociąg miałby rozdzielać się na dwie sekcje: południową docierającą potencjalnie do Francji i Hiszpanii oraz północna zasilającą Szwajcarie, Austrię i Niemcy.   Kilka europejskich krajów wyraziło wstępne zainteresowanie importem gazu z tego kierunku.

Iran posiada drugie co do wielkości rezerwy gazu ziemnego na świecie. Wydaje się, że projekt nie jest pozbawiony szans, a rząd Iranu jest zdeterminowany aby go realizować.  Iran ma bowiem problemy z eksportem gazu w postaci LNG. W maju 2008 na skutek presji międzynarodowej, firmy Shell i Repsol zaniechały inwestycji w wysokości 10 mld USD w ten sektor w Iranie.