Inwestorem przedsięwzięcia była państwowa spółka naftowa Iranian Offshore Oil Company (IOOC), która w 2009 roku wybrała metodę HDD jako preferowaną dla realizacji projektu związanego z budową podmorskiego ropociągu. Instalacja miała być zrealizowana pod kanałem którego szerokość wynosiła 2500 m, a głębokość wody sięgała 40 m. Rurociąg o średnicy 16" (406 mm) posłuży do połączenia zakładu produkcyjnego zlokalizowanego na wyspie Qeshm z miastem Bander Abbas w południowym Iranie. Wyspa położona jest na wodach Zatoki Perskiej.

Firma odpowiedzialna za wykonanie rurociągu, Saeed Sanat Maroon z siedzibą w Teheranie podpisała w sierpniu 2009 roku kontrakt z NSCC - DrillTec na wykonanie robót wiertniczych. Od początku dla zaangażowanych stron było jasne, że nie wchodzi w grę zastosowanie metody Intersect. W Iranie nie ma bowiem dostępu do wymaganych w tej metodzie narzędzi. Operacje wiertnicze rozpoczęto w lutym 2010 roku. Urządzenie wiertnicze klasy 3500 kN zostało posadowione na wyspie Qeshm. Rurociąg został natomiast przygotowany w jednym odcinku na stałym lądzie.

Pierwszą część otworu wywiercono z użyciem silnika wgłębnego. Formacja geologicznie zmieniła się jednak w bardziej miękką niż to pierwotnie zakładano. W związku z tym zmieniono dolny zestaw przewodu wykorzystując krzywy łącznik i świder o średnicy 10 5/8" (270 mm).  Po osiągnięciu dystansu 1000 m, do otworu zapuszczono trzystumetrową sekcję rur okładzinowych o średnicy 13 3/8? (340 mm). Miało to na celu ustabilizowanie pierwszej części otworu i ochronę dla przewodu wiertniczego, który miał być na następnym etapie wiercenia pilotowego poddany większym obciążeniom.

Po osiągnięciu dystansu 2700 m, wykonano pomiary w pętli systemu Tru Tracker weryfikujące pozycję narzędzia wiertniczego. Uzyskane odchylenie, od pozycji kalkulowanej przez magnetyczny system sterowania Tensor, wyniosło mniej niż 1 m zarówno w płaszczyźnie pionowej jak i poziomej. Należy to uznać za wynik bardzo dobry, biorąc pod uwagę długość odwierconego odcinka. Następne trzysta sześćdziesiąt metrów otworu zostało pokonane przy liniowo wzrastającej sile pchania. Najtrudniejszym do rozwiązania problemem było uzyskanie właściwej inklinacji, bowiem coraz mniejsza część rejestrowanej siły osiowej jest przekazywana w formie nacisku na narzędzie.

Poszerzanie otworu do średnicy 24" (610 mm) zrealizowano w dwóch etapach w ciągu następnych trzech miesięcy. Właściwe przygotowanie otworu do instalacji osiągnięto przez kilkakrotne wykonanie marszy czyszczących. Instalację stalowego rurociągu rozpoczęto 25 lipca 2010 roku i zakończono po 16 godzinach. Na tym etapie prac nie napotkano na szczególne utrudnienia. Rejestrowane maksymalne obciążenia instalacyjne wynosiły 450 kN.

Podsumowując projekt, należy podkreślić jego wyjątkowość ze względu na fakt, że rekordowy dystans 3060 m został wywiercony w całości od punktu wejścia do punktu wyjścia przez jedno urządzenie wiertnicze. Dodatkowym utrudnieniem była występująca na tym obszarze strefa nieciągłości tektonicznej oraz silne prądy morskie uniemożliwiające ułożenie pętli pomiarowych na dnie zatoki.