Podstawowym założeniem ww. projektu, którego okres realizacji przypadał na okres 2004-2010, była głównie poprawa jakości wody oraz utworzenie skutecznego systemu odbioru i oczyszczania ścieków południowej części stolicy. W początkowej fazie realizacji projekt był dotowany z funduszu ISPA, a potem z Funduszu Spójności Unii Europejskiej. Dofinansowanie kształtowało się na poziomie 62% kosztów kwalifikowanych, czyli ponad 110 mln EUR. Dzięki temu powstały nowe obiekty i systemy uzdatniania wody, oczyszczania ścieków, kilometry nowej sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, a wiele odcinków sieci poddano renowacji i modernizacji.

Pod koniec czerwca 2010 r. zakończono rozbudowę i modernizację Zakładu Wodociągu Północnego w Wieliszewie, gdzie uruchomiono pierwszą w kraju stację flotacji ciśnieniowej. Zastosowane nowoczesne technologie spowodowały, że jakość wody jak i jej smak są zdecydowanie lepsze. Na ten cel wydano 29,8 mln EUR netto.

W połowie października 2010 r. na terenie Zakładu Wodociągu Centralnego uruchomiono największą w Polsce stację ozonowania pośredniego i filtracji na węglu aktywnym. Zadanie polegało na rozbudowie ciągu technologicznego o dwa nowe zespoły urządzeń: ozonowania pośredniego i filtracji na węglu aktywnym. Koszt tej inwestycji to 59 mln EUR.

W ramach opisywanego projektu powstały też przepompownie i układ przesyłowy ścieków do oczyszczalni ścieków Południe jak i przewód przesyłowy ścieków oczyszczonych z oczyszczalni do punktu odprowadzenia ich do Wisły. Obiekty te działają od lipca 2006 r.  
Jeśli chodzi o sieć wod-kan, to w Warszawie istnieje sieć wodociągowa o długości łącznej około 3300 km oraz kanalizacyjna, rozciągająca się w sumie na około 3000 km. W zakresie projektu powstało około 20 km nowej sieci wodociągowej oraz ponad 30 km sieci kanalizacyjnej. Renowacji i modernizacji poddano wiele odcinków - w tym 125 km sieci wodociągowej i 30 km sieci kanalizacyjnej.

Stołeczne przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne zadbało też o to, aby roboty były jak najmniej uciążliwe dla mieszkańców, stąd stosowano technologie bezwykopowe, jak np. mikrotunelowanie. Mikrotunelowanie było wykorzystywane np. podczas budowy układu przesyłowego dla oczyszczalni ścieków Południe czy renowacji przewodów tłocznych wody surowej ze stacji pomp rzecznych do stacji filtrów.

Wdrożono również system informatyczny, który pozwala sprawnie i efektywne zarządzać siecią wodociągową i kanalizacyjną. Dzięki temu rozwiązaniu możliwe jest m.in. zarządzanie układem dystrybucji wody (nawet podczas prac awaryjnych, w czasie remontów, wyłączeń), planowanie remontów sieci, przewidywanie zachowania systemu kanalizacyjnego podczas intensywnych opadów.