Najwyższa Izba Kontroli (NIK) alarmuje, że Polsce grozi niemal 6 mld euro kary za niewdrożenie w latach 2016–2020 unijnej dyrektywy 91/271/EWG dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych. Za winnych tej sytuacji uważa administrację publiczną oraz samorządy gminne.

Jak wynika z analiz Głównego Urzędu Statystycznego (GUS), w 2020 r. nakłady na środki trwałe służące ochronie środowiska oraz gospodarce wodnej spadły względem roku 2019 o 9,8%. Na ochronę środowiska przeznaczono w ub.r. około 11,4 mld zł, tymczasem rok wcześniej było to 12,4 mld zł. W przypadku nakładów na środki trwałe na gospodarkę wodną to poziom 2,7 mld zł (3,2 mld zł w 2019 r.).

18 lat temu, w maju 2002 r., polski rząd przyjął program usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest. Jego zapisy utrzymano w Programie Oczyszczania Kraju z Azbestu na lata 2009-2032, który ogłoszono w związku ze zmianami, jakie nastąpiły m.in. po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. W dokumencie z 2010 r. oszacowano, że na terenie całego kraju użytkowanych jest 14,5 mln ton wyrobów zawierających azbest (w latach 2003–2008 usunięto 1 mln ton). Jak z usuwaniem rur z azbestocementu (AC) radzą sobie spółki zarządzające siecią wodno-kanalizacyjną? Sprawdziliśmy to w kilku miastach.

Szybkie rozprzestrzenianie się koronawirusa SARS-CoV-2 wpłynęło na każdy aspekt życia społecznego i gospodarczego. Kluczowe dla społeczeństwa usługi, takie, jak dostawy wody i odbiór ścieków, nie mogły być jednak wstrzymane. To samo dotyczyło inwestycji związanych z infrastrukturą podziemną. O tym, jak w czasie pandemii radzą sobie nasi zachodni sąsiedzi, opowiedział nam Dipl.-Ök. Roland W. Waniek, dyrektor zarządzający niezależnym niemieckim Instytutem Infrastruktury Podziemnej (IKT – Institut für UnterirdischeInfrastruktur gGmbH).

Infrastruktura podziemna to serce każdego kraju – trudno już obecnie wyobrazić sobie sprawnie działające miasta czy wsie bez bieżącej wody i możliwości łatwego odprowadzania ścieków. Dlatego nawet w czasie pandemii spółki wod-kan muszą stanąć na wysokości zadania i dbać o utrzymanie sieci w odpowiedniej kondycji. Jak koronawirus SARS-CoV-2 wpłynął na ich pracę?

Dlaczego każdego roku tyle środków finansowych i pracy wkładamy w budowę i naprawę sieci kanalizacyjnej? Brud czy odór to wbrew pozorom względy marginalne – najważniejszy jest fakt, że przez ścieki mogą przenosić się różne patogeny, w tym koronawirusy, ale też salmonella czy wirusy zapalenia wątroby.

Ścieki powstają niemal wszędzie, od gospodarstw domowych, przez obiekty użyteczności publicznej po placówki usługowe i handlowe. Zawierają wirusy, bakterie i różne substancje toksyczne. W związku z tym pracownicy korzystają ze środków ochronnych, jednak pojawienie się koronawirusa wywołało obawy o wzrost ryzyka bezpieczeństwa osób zatrudnionych w przedsiębiorstwach wod-kan.

Czy pracodawca może zlecić dodatkowe badania lekarskie pracownikowi, który powraca do pracy po wyjeździe do regionu/kraju, w którym był narażony na zakażenie koronawirusem?

Epidemia koronawirusa zatacza coraz szersze kręgi, w kolejnych krajach notowane są przypadki zachorowań. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca, by nie podejmować podróży na tereny krajów, w których panuje epidemia. Jak regulowana jest kwestia wyjazdów służbowych w takim przypadku?

Adaptacja do zmian klimatu i łagodzenie skutków tych zmian – o konieczności takich działań mówi się powszechnie. By skutecznie realizować przedsięwzięcia w tym zakresie, niezbędny jest skuteczny system finansowania projektów. Zarówno dużych, jak i tych o mniejszej skali. W Polsce na takie przedsięwzięcia przeznaczono już miliardy złotych.

Deszczówka w mieście to problem – konieczność odprowadzania wody, zabezpieczenia przeciwpowodziowe, kłopoty komunikacyjne. Czy aby na pewno? To podejście odchodzi już do lamusa. Wody opadowe przestają być zagrożeniem czy problemem: dzięki rozwojowi technologicznemu woda zaczyna być cennym zasobem.

W 2019 r. Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji (MPWiK) w Warszawie na budowę, przebudowę oraz modernizację sieci wodociągowych i kanalizacyjnych ogłosiło 100 przetargów o łącznej wartości ponad 310 mln zł netto. W 2020 r. spółka zamierza rozpocząć około 190 tego typu postępowań (ponad 700 mln zł netto).