Elektrownie jądrowe (EJ) są zasadniczym światowym niskoemisyjnym źródłem energii elektrycznej. W Unii Europejskiej dostarczają one ponad połowę „czystej” energii. W dniu 15 grudnia 2015 r. Parlament Europejski uchwalił rezolucję wzywającą Komisję Europejską do stworzenia warunków do budowy w UE nowych EJ, jako jednego z ważnych źródeł niskoemisyjnych (obok OZE, gazu i węgla z CCS).

Dla Polski szczególnie ważne jest to, że elektrownie jądrowe nie emitują nie tylko CO2, ale też i zanieczyszczeń atmosfery szkodzących zdrowiu ludzi, takich jak SO2, NOx, pyły, itp. Oznacza to spełnienie postulatu redukcji kosztów dostosowania się do europejskich norm jakości powietrza, a co ważniejsze - realne polepszenie stanu zdrowia Polaków.

Wprowadzenie energetyki jądrowej do polskiego mixu energetycznego redukuje emisyjność naszej energetyki, a co za tym idzie - podatność gospodarki polskiej na zmiany w polityce redukcji emisji dwutlenku węgla. Zapewnia to stabilność cen energii, jakie będzie musiał płacić przemysł polski w warunkach polityki stabilizacji klimatu prowadzonej przez Unię Europejską.

Jednocześnie wprowadzenie elektrowni jądrowych i zmniejszenie zależności Polski od węgla oznacza zmniejszenie importu do Polski węgla z krajów spoza Unii Europejskiej, czyli zwiększa nasze bezpieczeństwo energetyczne. Dzięki stabilnej pracy i wysokiej niezawodności elektrownie jądrowe stanowią zasadniczą część energetyki, zapewniając ciągłość produkcji energii elektrycznej niezależnie od warunków pogodowych. Jest to zasadnicza cecha energii jądrowej, zapewniająca jej przewagę nad odnawialnymi źródłami energii OZE.

Ze względu na niestabilną i niesterowalną pracę wiatraków i paneli fotowoltaicznych, nie mogą one zapewnić ciągłości zasilania odbiorców. Utrzymywanie w rezerwie dodatkowych elektrowni mających zastępować wiatraki, gdy nie wieje wiatr, oraz wymuszanie ciągłych zmian mocy elektrowni systemowych stosownie do wahań produkcji energii elektrycznej z wiatru i słońca powoduje duże koszty i obniża opłacalność budowy nowych elektrowni systemowych. Powoduje też ogromne koszty – w Niemczech doszły one już do 28 mld EUR rocznie i będą na tym poziomie przez następną dekadę. W innych krajach (Wielka Brytania, Hiszpania, Grecja, Włochy, Czechy, Holandia, Bułgaria) koszty subsydiów dla OZE okazały się za wysokie i w ostatnich latach zostały zdecydowanie zredukowane.

Dla warunków polskich analizę pełnych kosztów wytwarzania energii elektrycznej opracowało Narodowe Centrum Badań Jądrowych w oparciu o dane OECD z uwzględnieniem kosztów wynikających z pracy różnych źródeł energii w całym cyklu życia1.

W pracy uwzględniono nie tylko uśredniony w ciągu życia koszt wytwarzania energii elektrycznej w danym źródle energii (LCOE – levelized cost of energy), ale także koszty, jakie musi ponosić Krajowy System Energetyczny KSE, by zapewnić ciągłe niezawodne zasilanie odbiorców pomimo wahań mocy pojedynczych elektrowni. Wzięto też pod uwagę również koszty zewnętrzne, których nie pokrywa właściciel elektrowni ani operator systemu elektroenergetycznego, a ponosi je całe społeczeństwo na skutek strat zdrowotnych, szkód w środowisku naturalnym, niszczenia materiałów i budowli, utraty walorów widokowych i ciszy.

Wobec tego, że ilości energii produkowanej w ciągu życia przez elektrownie różnego typu są bardzo różne, uwzględniono średni współczynnik wykorzystania mocy zainstalowanej w ciągu roku, wynoszący od 90% dla elektrowni jądrowych do 25% dla wiatru i 12% dla słońca. Wzięto też pod uwagę czas, przez jaki będzie pracowało dane źródło energii, od 20-25 lat dla wiatru i słońca do 60 lat dla elektrowni jądrowej.

Podsumowanie wykazało, że najbardziej korzystne dla społeczeństwa jest wytwarzanie energii elektrycznej w elektrowniach jądrowych.

 

 

1A. Strupczewski: Analiza i ocena kosztów energii elektrycznej z różnych źródeł energii w Polsce, raport NCBJ - SJ Nr: B - 27/2015, 1.10.2015.