Na początku podkreślił, że osady ściekowe stanowią istotną i specyficzną grupę odpadów, wymagających opracowania oddzielnego, strategicznego dokumentu ujmującego plany obecnego i perspektywicznego sposobu ich zagospodarowania.

Zauważył, że istniejący dokument strategiczny w zakresie planowania gospodarki odpadami i jego opcje na szczeblu wojewódzkim, ujmują osady ściekowe bardzo wąsko oraz nieadekwatnie do skali i roli, jaką odgrywają w zakresie racjonalnie realizowanej gospodarki wodno-ściekowej, w tym w przypadku oddziaływania na środowisko. Zaznaczył jednocześnie, że w Polsce w ostatnim dziesięcioleciu dokonał się znaczący rozwój w zakresie metod zagospodarowania komunalnych osadów ściekowych. Wskazał jednak na brak szczegółowej inwentaryzacji obecnego stanu oraz strategii dalszego rozwoju, szczególnie na terenach „białych plam osadowych”, których na mapie Polski jest nadal wiele. Rolę tę może spełnić właśnie Krajowy Program Gospodarki Osadami Ściekowymi (KPGOŚ). Ten natomiast musi uwzględnić specyficzne wymagania prawa wspólnotowego i krajowego związanego z gospodarką osadami ściekowymi, traktowanymi, jako odpady, w tym coraz częściej, jako odpady o dużej skali zagrożenia dla środowiska. Podkreślił, że wiodącą rolę w zakresie strategii gospodarki osadami powinien przejąć KPOŚK, na którym powinien opierać się KPGOŚ.

Wśród najważniejszych zagadnień, jakie powinien obejmować KPGOŚ, wymienił m.in.:  analizę stanu obecnego, źródeł, strumienia oraz składu komunalnych i przemysłowych osadów ściekowych; inwentaryzację obecnego stanu gospodarki osadami ściekowymi z jego oceną; analizę i ocenę aktualnego stanu rozwoju gospodarki osadami w poszczególnych regionach kraju; uwarunkowania prawne w zakresie składowania, przyrodniczego i rolniczego wykorzystania komunalnych osadów ściekowych; wskazanie optymalnych metod ich zagospodarowania; ocenę stanu zaawansowania zagospodarowania osadów ściekowych metodami termicznymi wraz ze szczegółową charakterystyką i rozmieszczeniem na terenie kraju instalacji suszenia i spalania osadów, w tym ocenę efektywności i niezawodności pracy tego rodzaju instalacji; aspekty ekonomiczne, koszty inwestycyjne i eksploatacyjne poszczególnych metod zagospodarowania osadów.
Zdaniem prof. Bienia pierwsza edycja KPGOŚ powinna powstać jak najszybciej i objąć szeroki zakres tego planu.