W okresie przedwojennym rejon przecinania się ulic Waszyngtona i Międzynarodowej był miejscem przepompowywania ścieków z układu kanalizacyjnego Saskiej Kępy do systemu odprowadzającego ścieki na obrzeża miasta. W 1957 r. na miejscu przedwojennej pompowni powstała działająca do dziś Przepompownia Saska Kępa I. Bardzo szybki rozwój zabudowy mieszkalnej spowodował przeciążenie obiektu. Wkrótce po tym podjęto decyzję o wybudowaniu w sąsiedztwie drugiej przepompowni.

Teren pod budowę Przepompowni Saska Kępa II został zakupiony już na początku lat 70.Ze względu na uwarunkowania hydrogeologiczne projekt, pomimo rozpoczęcia realizacji zamierzeń inwestycyjnych, nie mógł być doprowadzony do końca. W tym okresie wybudowano dwie tymczasowe przepompownie „Waszyngtona” i „1000 – lecia”, które pompowały ścieki do przepompowni Saska Kępa I. Jednak obiekty te nie mogły stanowić alternatywy dla Przepompowni Saska Kępa II. W okresie wzmożonych opadów atmosferycznych następowały przeciążenia istniejącego obiektu, czego konsekwencją było podtopienie niżej położonych pomieszczeń budynków w najbliższym sąsiedztwie przepompowni. Mając na uwadze istniejące zagrożenie oraz szybką urbanizację i rozwój południowo - wschodnich terenów Warszawy, podjęto ostateczną próbę realizacji tej inwestycji. Rozpoczęcie projektu budowy Przepompowni Saska Kępa II miało miejsce w 2005 roku. Roboty trwały 29 miesięcy i prowadzone były przez konsorcjum firm PBG S.A. Wysogotkowo k/Poznania oraz Hydrobudowa Włocławek S.A. Łączny koszt inwestycji to suma rzędu 36 300 tys. PLN.

Teren Przepompowni Saska Kępa II zajmuje powierzchnię 9081 m2, z tego budynek przepompowni, którego część podziemna wykonana w technologii ścian szczelinowych, zajmuje powierzchnię 841,50 m2. Przepompownia wyposażona jest w dwa rodzaje pomp:
• 6 szt. pomp ściekowych o łącznej wydajności 2 700 dm3/s, tj. 9 720 m3/h,
• 6szt. pomp burzowych o wydajności 6 150 dm3/s, tj. 22 140 m3/h.

Przepompownia ścieków jest elementem infrastruktury kanalizacyjnej łączącej istniejące już systemy kanalizacyjne. W tym celu wybudowany został kanał grawitacyjny ogólnospławny o średnicy 2,4 m na głębokości 9.50 m poniżej poziomu terenu pod Al. Waszyngtona, łączący istniejący kolektor „1000 – lecia” z nową pompownią. Wybudowano także kanał burzowy o średnicy 1,60 m na głębokości 3.2 m poniżej poziomu terenu, włączając się do istniejącego kolektora burzowego o średnicy 2,0 m. Kanał K-2,4 m został wykonany najnowocześniejszą technologią bezwykopową – tzw. mikrotunelingiem. Przed rozpoczęciem budowy pompowni ułożono dwa przewody tłoczne, którymi ścieki tłoczone są do kolektora znajdującego się w ul. Grochowskiej. W ten sposób nowa przepompownia została włączona w istniejący układ technologiczny pompowni Saska Kępa, tworząc łącznie bardzo ważny węzeł systemu kanalizacyjnego Pragi - Południe.

Najważniejszym celem inwestycji było stworzenie jednolitego systemu kanalizacyjnego odprowadzającego ścieki i wody deszczowe z terenów skanalizowanych prawobrzeżnej Warszawy i przewidzianych do skanalizowania tj. Wawra, Rembertowa, Gocławia oraz włączenia ścieków z kanalizacji Starej Miłosny i Wesołej. Ze względu na położenie przepompowni w parku krajobrazowym realizacja projektu musiała się odbywać przy ścisłej współpracy wykonawców ze specjalistami oraz konserwatorem zabytków. Największym zagrożeniem dla Parku był charakter budowy. Bardzo głębokie wykopy mogły doprowadzić do obniżenia poziomu wód gruntowych, a tym samym do osuszenia terenu i zniszczenia tak cennego drzewostanu. Ten problem rozwiązano stosując technologię ścian szczelinowych. Proces „pompowania” ścieków zarówno sanitarnych, jak i deszczowych odbywa się kilkanaście metrów pod ziemią. Powietrze odciągane z procesów technologicznych przechodzi przez filtry węglowe, ktA3re skutecznie usuwają nieprzyjemny zapach.

Saska Kępa II jest dowodem na to, że obiekt infrastrukturalny i środowisko naturalne mogą funkcjonować w pełnej symbiozie.