Możliwość poboru wody ze Zbiornika Dobczyckiego zapewniło bezpieczeństwo dostaw wody pitnej dla Krakowa. Wcześniej miasto borykało się z poważnym problemem deficytu wody. Do dziś to źródło wody jest niezbędne do zaspokojenia potrzeb niemal milionowej aglomeracji. Jest też istotnym elementem ochrony przeciwpowodziowej.

Woda dla Krakowa

W Krakowie funkcjonują cztery zakłady uzdatniania wody. Pierwszy z nich – ZUW Bielany, uruchomiono w 1901 r. Dopiero po blisko 55 latach ruszył kolejny zakład – ZUW Rudawa, otwarty w 1955 r. Dwa następne to ZUW Dłubnia z 1960 r. i ZUW Raba z 1974.

Uruchomienie dostaw ze Zbiornika Dobczyckiego było związane przede wszystkim z rosnącym zapotrzebowaniem miasta w latach 70. i 80, kiedy Kraków coraz bardziej się rozrastał, a stan wody w Wiśle znacząco się pogarszał, przede wszystkim z powodu braku infrastruktury kanalizacyjnej i bezpośredniego odprowadzania ścieków do rzek i cieków wodnych.

Dla porównania warto przypomnieć, że na początku ubiegłego wieku, w 1901 r. w Krakowie było 48 km sieci kanalizacyjnej oraz 81 km sieci wodociągowej. Obecnie długość sieci kanalizacyjnej wynosi 1800 km, a długość przewodów wodociągowych to 2170 km.