Na rewitalizowanym placu działały w przeszłości cztery ogólnodostępne studnie o głębokości około 50 m. Najstarsza znajdowała się przy ratuszu. Wszystkie miały ozdobne obudowy. Publiczne ujęcia wody znajdowały się także przy ulicach Piotrkowskiej i Wólczańskiej, al. Kościuszki, na placach Kościelnym i Dąbrowskiego oraz rynkach: Starym, Górnym, Wodnym i Zielonym.

Ceglana obudowa studni na pl. Wolności w Łodzi. Fot. lodz.pl

W czasach kiedy w Łodzi nie było sieci wodociągowej studnie dawały jedyną możliwość czerpania wody. Było ich około 10 tys., publicznych, podwórkowych, fabrycznych i parkowych. Nadmierny pobór powodował, że często wysychały i konieczne było ich pogłębianie. Woda była towarem drogocennym, ta o lepszej jakości obniżała koszty produkcji przędzy czy wykańczania materiałów

Głębokość studni podwórkowych sięgała ponad 100 m, a fabrycznych przekraczała 600 m. W śródmieściu Łodzi było ich tak dużo, że przy nadmiernym poborze z jednej, wody zaczynało brakować w ujęciach sąsiadujących. Co więcej, była skażona bakteriami ze względu na bliskość dołów kloacznych. Miejski wodociąg pojawił się dopiero po II wojnie światowej.

Studnia na pl. Wolności. Fot. lodz.pl

Studnię znaleziono podczas przebudowy placu, jednej z ponad 100 takich inwestycji realizowanych przez miasto w ramach programu rewitalizacji. W ramach remontu pl. Wolności powstanie skwer, będzie więcej zieleni, a ruch samochodowy i tramwajowy będzie przeniesiony na północną stronę.

Przeczytaj także: IGWP: 70% przedsiębiorstw wod-kan ma straty za I kwartał 2022 r.