Przedmiotem instalacji wiertniczej był kabel eksportujący energię z usytuowanej na szelfie morskiej turbiny do stacji pośredniej zlokalizowanej na lądzie. Wiercenie zrealizowała szkocka firma Longbore. Na podstawie morskich badań sejsmicznych i dokładnej analizy geotechnicznej skalnego podłoża opracowano studium wykonalności projektu obejmujące profil wiercenia oraz analizę naprężeń, jakie mogą pojawić się w rurociągu osłonowym, a w konsekwencji w kablu energetycznym w wyniku procesu instalacji. Longbore wykorzystał wiertnicę American Augers DD-140. Wiercenie pilotowe wykonano z użyciem silnika wgłębnego i 250 mm trójgryzowego świdra słupkowego typu TCI.

Nawigację prowadzono z użyciem magnetycznego systemu kablowego. Tolerancja wobec lokalizacji punktu wyjścia na dnie morza była niezwykle mała. Musiano uwzględnić ponadto maksymalny kąt wyjścia na poziomie 8°, aby uniknąć nadmiernych wytężeń, które mogłyby się pojawić w trakcie wprowadzenia kabla do otworu. Wiercenie prowadzone głównie w piaskowcu, na głębokości 15 m poniżej dna morza, osiągnęło cel po 434 m. Szkocki wykonawca użył własnej, opatentowanej metody instalacji polegającej na wpychaniu rury produktowej do otworu (Pipe Pushing Technology). Udane przedsięwzięcie udowodniło, że technologia HDD może być wykorzystana w nietypowy sposób, w niezwykle wrażliwym środowisku morskim. Projekt został wyróżniony nagrodą, przyznaną przez International Society for Trenchless Technology, w kategorii Nowa Instalacja w roku 2008.