Kolektor Mokotowski Bis ma 1,2 km długości, a średnica wewnętrzna wynosi 2,8 m. Może pomieścić 6,9 tys. m³ ścieków i wód opadowych, odciążając kolektor Mokotowski, z którym został połączony od strony ul. Belwederskiej (a od ul. Czerniakowskiej z niedawno wyremontowanym Nadbrzeżnym). Budowa pochłonęła 118,5 mln zł netto. Rurociąg powstał wzdłuż ulic Conrada, Wólczyńskiej i Nocznickiego

Kolektor Lindego Bis ma prawie 4 km długości i średnicę 2 m. Największym wyzwaniem było drążenie pod linią metra na wysokości stacji Młociny. Lindego Bis, który wykonano wzdłuż ul. Gagarina, ma ponad 12 tys. m³ pojemności. Budowa kosztowała 135 mln zł netto.

Źródło: UM Warszawa/MPWiK

Źródło: UM Warszawa/MPWiK

Obecnie w Warszawie kończy się także budowa (również mikrotunelowanie) długiego na 9 km kolektora Wiślanego. Jego średnica wewnętrzna na zasadniczym odcinku to 3,2 m, a pojemność wynosi ponad 50 tys. m³. Trzy nowe kolektory, wraz z działającym od 2020 r. zbiornikiem na terenie Zakładu Czajka, zwiększą pojemność systemu ściekowego w stolicy o łącznie 140 tys. m³.

Zadaniem nowej infrastruktury będzie czasowe magazynowanie nadmiaru wody podczas intensywnych opadów, a następnie bezpieczne skierowanie jej do oczyszczalni ścieków Czajka. Celem inwestycji jest ochrona miasta przed zalewaniem ulic podczas największych opadów, a także, jak w przypadku kolektora Wiślanego, ograniczenie przelewów burzowych do rzeki.

Przeczytaj także: Największy rurociąg retencyjny w środkowo-wschodniej Europie prawie gotowy