Modernizacja polegała na zbudowaniu nowego kolektora sanitarnego o długości 1615m i średnicy 610 mm (24”), który miał sprostać strumieniowi przepływu od 42000 do 53000 m3/dzień. Aby projekt był realny pod względem ekonomicznym przy założonym braku ingerencji w istniejącą infrastrukturę i zabudowania, jako metodę instalacji wybrano wiercenie kierunkowe (HDD). W projekcie przewidziano dwa elementy instalacji: stalowa rura osłonowa o średnicy 813 mm (32”), oraz rura przewodowa z HDPE o średnicy 711 mm (28”).

Jako że projekt ten wymagał wierceń na długich odcinkach w obszarze o zwartej zabudowie miejskiej, decydujące znaczenie miało planowanie i sporządzenie projektu trajektorii otworu przy uwzględnieniu wszelkich ograniczeń wynikających z lokalizacji. Aby sprostać realizacji projektu w tak specyficznych warunkach, na inżyniera kontraktu wybrano Jacobs Engineering Group, a wykonawcą wyłonionym w procedurze przetargowej została firma Michels Directional Crossings.

Podczas fazy projektowania ustalono, że zastosowane zostaną dwie techniczne kolumny rur okładzinowych (casing pipes) zabezpieczających stropowe sekcje wierconego otworu  zarówno po stronie zachodniej jak i wschodniej przekroczenia. Ustalenie punktów kontrolnych wzdłuż instalacji HDD było również zawarte w kontrakcie budowlanym a wykorzystanie metody Intersect (Meeting in the Middle) było częścią planu firmy Michels. Wykorzystano dwa urządzenia wiertnicze, pierwsze klasy 5500 kN (1.2 miliona funtów siły ciągnięcia) posadowione po stronie maszynowej (ciągnącej) oraz drugie klasy 1500 kN posadowione po stronie rurociągowej.

Pierwsza część otworu miała długość 1158 m (3800-ft) i została poprowadzony na głębokości około 60 m (200 ft). Wiercenie odbywało  bezpośrednio pod kilkoma intensywnie zabudowanymi obszarami miasta, wliczając w to wielokondygnacyjne budynki mieszkalne, liceum w Bellevue oraz gmach sądu. Strona większej wiertnicy zajmowała obszar o wymiarach 60 x 7 m w nieznacznej odległości od dużego osiedla mieszkaniowego - wyjaśnia Marty Noble, manager projektu. “Taka bliska odległość (20 m) wymagała wybudowania ściany dźwiękoszczelnej o wysokości ponad 6 m, która tłumiła hałas towarzyszący pracom. Dzięki dobrej komunikacji między władzami miasta a mieszkańcami, wiedzieli oni dokładnie, jakich skutków wykonywania poszczególnych faz projektu mogli się spodziewać”. Wiercenie uzupełniającej części otworu o długości 305 m (1000 ft) wykonano pod arterią Interstate 405. Ze względu na wysoki poziom wód gruntowych i nieskonsolidowane formacje konieczne było zamontowanie, za pomocą pneumatycznego młota, rury osłonowej na długości pierwszych 80 m. Projekt został z sukcesem zakończony 15 marca.