Prace konstrukcyjne rozpoczęły się na zachodnim i wschodnim brzegu rzeki jednocześnie od zabudowania stalowych casingów o średnicy 60” i długości odpowiednio 50 i 60 m. Wykorzystano do tego celu młot udarowy typu Grundo RAM. Rury osłonowe zostały zaprojektowane w celu zabezpieczenia gruntu podpierającego kolektor kanalizacyjny o średnicy 42”, który przebiega równolegle do zaprojektowanego profilu wiercenia. 

W trakcie wiercenia pilotowego zastosowano dwa urządzenia wiertnicze i metodę Intersect. Było to związane z planowanym dystansem, jak również z regulacjami środowiskowymi, jakie obowiązują przy przekraczaniu metodą HDD dużych szlaków wodnych w Stanach Zjednoczonych. Warunki geologiczne podłoża były złożone i zawierały zarówno stosunkowo miękkie piaski jak i przewarstwienia zwięzłego margla i piaskowca. Głębokość sekcji horyzontalnej wyniosła 20 m poniżej dna rzeki. W trakcie instalacji zastosowano urządzenie typu Pipe Thruster firmy Herrenknecht o sile wpychania 3000 kN, jako sprzęt wspierający działania wiertnicy. Zastosowano też selektywną metodę balastowania rurociągu dla ograniczenia sił kontaktowych pomiędzy nim a ścianą otworu.

Rurociąg został przygotowany przez siostrzana firmę Michels Pipeline Construction. Jak wynika z informacji magazynu Trenchless Technology, teren prefabrykacji znajdował się w pobliżu jednej z głównych arterii komunikacyjnych na Florydzie - Arlington Expressway. Zbudowano łącznie ponad 13 km instalacji o średnicach 24” i 36”. Właścicielem projektu jest jedna z największych amerykańskich spółek dystrybucyjnych JEA, która świadczy usługi dostawy energii, wody i odprowadzenia ścieków dla setek tysięcy gospodarstw domowych w północnej części stanu. Koncepcja przedsięwzięcia była wspólnym dziełem firm The Haskell Co., Jacobs Engineering Group oraz Michels Corp.