• Mikrotunel przebiega pod dwiema drogami, linią kolei miejskiej i terenami zielonymi
• Zainstalowano w nim 230 rur o długościach po 3 m
• Komora startowa miała głębokość 13 m, a odbiorcza 8 m

Prace projektowe

Syfon grawitacyjny odprowadza wody deszczowe z Górnego Płaskowyżu bezpośrednio do rzeki Bow. Nie wymaga pomp ani prądu, dzięki czemu jest niezawodny w sytuacjach awaryjnych. Wcześniej deszczówkę odprowadzały tylko kanały burzowe, ale podczas powodzi nie były w stanie przyjąć jej nadmiernych ilości.

Prace nad syfonem grawitacyjnym rozpoczęto od projektowania. Ze względu na warunki gruntowe i głębokość uznano, że zadanie można zrealizować tylko metodami bezwykopowymi.

Źródło: Associated Engineering

Planowana instalacja początkowo przechodziła przez grunty skalne o niskiej wytrzymałości, ale w miarę zbliżania się do rzeki pojawiła się formacja aluwialna z nadkładem składającym się z piasków, żwirów, mułów oraz bardziej luźnych i mniej spoistych materiałów. To wymagało odpowiedniego rozwiązania. Uznano, że zakładane przepływy, od 11,2 do 20,2 m3/s, spełni instalacja o wewnętrznej średnicy 3,4 m i długości 756 m.

W postępowaniu wpłynęły dwie oferty, obie zakładające mikrotunelowanie. Głównym kryterium były kwalifikacje wykonawcy (60%), waga ceny wyniosła 40%. Zlecenie otrzymały firmy Whissel Contracting jako główny wykonawca i Ward and Burke Microtunneling, jako podwykonawca prac bezwykopowych.

Mikrotunel o średnicy wewnętrznej 3,4 m. Fot. Ward and Burke Microtunnelling

Mikrotunelowanie, komory startowe, rury

Najpierw wybudowano komorę startową o głębokości 20 m i średnicy 13 m. Służy ona jako punkt podłączenia kanałów burzowych. Kanał ściekowy przebiega pod dwiema drogami, zabudową, linią kolei miejskiej i terenami zielonymi. Mikrotunelowanie wykonano maszyną Herrenknecht AVN2500. Nawigację zapewnił system VMT. Zainstalowano rury betonowe o średnicy wewnętrznej 3,4 m i zewnętrznej 4 m. Łącznie 230 odcinków po 3 m.

Maszyna mTBM. Fot. Ward and Burke Microtunnelling

Wymogi obejmowały monitoring hałasu i wibracji. Podczas drążenia w skale prace prowadzono przez 12 godz. dziennie, na dalszym odcinku już przez 24 godz. W pierwszym przypadku postęp robót wynosił 10 m na dobę, w drugim 18 m. Po zakończeniu prac maszyna została wydobyta z komory odbiorczej o głębokości 13 m i średnicy 8 m.

Powstał mikrotunel o największej średnicy w Ameryce Północnej. Wartość zadania wyniosła 43 mln dol. kanadyjskich.

Przeczytaj także: mTBM Gunda przebiła pierwszy odcinek nowego kolektora przemysłowego na północy Drezna