Jest Pan wiceprezesem Międzynarodowego Stowarzyszenia dla Technologii Bezwykopowych (ISTT). Proszę powiedzieć, w jaki sposób osiągnął Pan tę pozycję.

Swoje działania rozpocząłem na poziomie lokalnym, angażując się w jednym z regionalnych oddziałów ISTT, tj. NASTT – North American Society for Trenchless Technology (Północnoamerykańskie Stowarzyszenie dla Technologii Bezwykopowych). Dzięki temu lepiej poznałem potrzeby w zakresie technologii bezwykopowych na mniejszym obszarze. Będąc przez sześć lat w zarządzie NASTT, dokładnie poznałem problemy krajowe. W 2005 r. dostąpiłem zaszczytu, kiedy zostałem wybrany do zarządu ISTT. Z niecierpliwością czekam na możliwość przejęcia roli prezesa ISTT, która da mi sposobność kontynuowania doskonałej pracy, wykonywanej przez Dr Dec’a Downey, który wiele wysiłku włożył w promowanie technologii bezwykopowych w skali globalnej.


Kiedy obejmuje Pan przewodnictwo w ISTT i w jaki sposób odbywa się przejmowanie tej funkcji?

Rolę prezesa ISTT obejmuję w listopadzie tego roku. Odbędzie się to podczas Międzynarodowych Targów i Konferencji No-Dig w Singapurze. Funkcję prezesa Stowarzyszenia przejmuje się z pozycji wiceprezesa na okres trzech lat.


Jak Pan ocenia współpracę pomiędzy światem nauki a praktyką przemysłową w zakresie stosowania technologii bezwykopowych przy budowie infrastruktury? Czy przebiega ona w sposób właściwy?

Niewątpliwie istnieje silny związek pomiędzy nauką, a szeroko pojętym przemysłem w tym zakresie. Nie można odnieść sukcesu, nie współpracując na tych polach. Z pewnością przemysł bezwykopowy promuje wszelkie innowacje, biorąc pod uwagę technologie, materiały czy aplikacje, które współtworzą ten niesamowity sektor.


Jak rozwija się rynek inżynierii bezwykopowej w Stanach Zjednoczonych? Które z tych technologii są najbardziej popularne?

W Stanach Zjednoczonych stosujemy wszystkie rodzaje technologii bezwykopowych w zależności od aplikacji. To właśnie w naszym kraju miało miejsce ustanowienie wielu rekordów w zakresie realizacji projektów z wykorzystaniem m.in. horyzontalnych wierceń kierunkowych, mikrotunelowania, renowacji wykładzinami. Niesamowite jest to, z jaką starannością musi przebiegać współpraca pomiędzy producentami i dostawcami w kwestii badań i rozwoju tego rynku w celu wspierania inżynierii na potrzeby społeczeństwa.

Jak ocenia Pan rozwój technologii bezwykopowych na świecie?

Wspaniałym aspektem technologii bezwykopowych jest to, że rzeczywiście rozwijają się one globalnie. Jeśli spojrzeć na rozwój różnych technologii, można zobaczyć, że innowacje nie ograniczają się do jednego czy dwóch krajów, ale rozciągają się na cały świat. Przykładowo, Japończycy, Niemcy i Amerykanie są liderami w rozwoju sprzętu mikrotunelowego. Stany Zjednoczone przodują w produkcji urządzeń HDD, jednak w ostatniej dekadzie znaczące działania na tym polu poczynili też Chińczycy.


Jaki jest Pana zdaniem wpływ światowego kryzysu ekonomicznego na ten specyficzny rodzaj budownictwa infrastrukturalnego? Widzi Pan jakieś bezpośrednie powiązania?

Światowy kryzys gospodarczy spowodował, że tego rodzaju projekty muszą być realizowane w sposób bardziej ekonomiczny, ponieważ znacznie zmalało wsparcie finansowe. Równocześnie zauważam, że rozpoczyna się coraz więcej projektów bezwykopowych, inicjowanych ze względów ekonomicznych, które są związane z minimalnymi kosztami renowacji. Ponadto, ze względu na lepszą wydajność instalacji wykonywanych w technologiach bezwykopowych, istnieją sprzyjające warunki do stosowania ich w telekomunikacji oraz sektorze naftowym i gazowym.


Które kraje w Pańskiej opinii są liderami w rozwoju i promowaniu metod bezwykopowych?

Metody bezwykopowe rozwijają się obecnie na całym świecie. Stany Zjednoczone, Kanada, Chiny, Niemcy i Japonia zdają się być krajami, które obecnie wykazują największą aktywność w tym zakresie. Równocześnie wiele krajów bierze aktywny udział i promowaniu tych technologii.


Czy mógłby Pan porównać rozwój technologii bezwykopowych w odniesieniu do każdego kontynentu? Które z rynków najlepiej rokują na przyszłość?

Aktualnie największy rozkwit w tej dziedzinie obserwowany jest w Azji. Rozwijają się one głównie dzięki masowo realizowanym projektom infrastrukturalnym zarówno w Chinach, jak i Indiach. Wykorzystywanie technologii bezwykopowych na tych terenach nigdy nie było silniejsze niż ma to miejsce obecnie. W Australii i Europie występuje stały wzrost, a Ameryka Północna nadal pozostaje bardzo mocna w tej dziedzinie. Ameryka Południowa jest kontynentem, który dobrze rokuje na przyszłość poprzez włączanie technologii bezwykopowych na szeroką skalę.

Które sektory są obecnie najbardziej zainteresowane wykorzystywaniem technologii bezwykopowych – wodny, kanalizacyjny, paliwowy, energetyczny czy telekomunikacyjny?

Obecnie technologie bezwykopowe są szeroko i z powodzeniem stosowane przy budowie nowych instalacji gzowych, energetycznych i telekomunikacyjnych. W zakresie projektów wodnych i kanalizacyjnych występuje tendencja wzrostowa w związku ze stosowaniem metod rehabilitacji, jednakże obserwowany jest wzrost bezwykopowych aplikacji w nowych instalacjach tego rodzaju.


Które rodzaje omawianych technologii rozwijają się najlepiej w ujęciu globalnym?

Trudno wymienić jedną technologię, która jest dominująca na świecie. Kluczowe dla każdego inżyniera jest zastosowanie takiej metody bezwykopowej, która jest najbardziej odpowiednim rozwiązaniem dla danego projektu.


Jakie widzi Pan drogi rozwoju dla technologii bezwykopowych? Czy możemy spodziewać się na tym polu jakiejś rewolucji?

Producenci i naukowcy stale pracują nad wzmocnieniem i rozwojem innowacyjnych technologii bezwykopowych. Synergia w działaniu obu stron jest niezbędna dla wspierania rozwoju nauki i techniki.


Które z aktualnie realizowanych na świecie projektów inżynierii bezwykopowej uważa Pan za najważniejsze i najciekawsze?

Każdy projekt, który powoduje znaczne oszczędności kosztów i przekracza granice technologii bezwykopowych. Miałem przywilej zasiadania w komisji oceniającej konkurs na Północnoamerykański Bezwykopowy Projekt Roku (North American Trenchless Project of the Year) i mogłem zapoznać się z niektórymi absolutnie niezwykłymi osiągnięciami w tej dziedzinie w ostatnich latach. Co się tyczy projektów, wiele z nich jest bardzo ważnych i interesujących, jednak lista ich jest zbyt długa, by je wymieniać. Oczywiście, jestem pod wrażeniem rekordowych osiągnięć w projektach wykorzystujących horyzontalne wiercenia kierunkowe, ponieważ jest to główny obszar moich działań. Na całym świecie wciąż obserwujemy coraz więcej innowacyjnych projektów.


Nad jakimi projektami badawczymi aktualnie Pan pracuje?

Obecnie zajmuję się kilkoma projektami. Przykładowo, pracuję teraz nad badaniami w celu dalszego rozwoju urządzenia do lokalizowania wycieków płynu oraz ich diagnozy w odniesieniu do rurociągów do przesyłania substancji płynnych oraz gazociągów. Otrzymałem dodatkowo ogromny grant na realizację programu badawczego w zakresie zależności wodno-energetycznych, w którym moja rola polegać będzie na badaniu i konstrukcji modelu zrównoważonych rozwiązań w zakresie infrastruktury wodnej oraz jej zastosowania dla energii. Jestem też zaangażowany w badania nad „zielonymi” technologiami i sposobami oszacowania emisji dwutlenku węgla, które są realizowane na potrzeby projektów w sektorze użyteczności publicznej.


Życzymy sukcesów w nowej roli i dziękujemy za rozmowę.

Rozmawiali: Paweł Kośmider i Agata Sumara