Problem niedoboru nośności wykonanych w przeszłości fundamentów jest nieodłączną częścią remontów kapitalnych obiektów zlokalizowanych w zabudowach miejskich, a w szczególności przy renowacji obiektów zabytkowych. Poprzez swoją prostotę i statyczny sposób przeniesienia obciążeń z budowli do mocniejszych warstw gruntu szerokie zastosowanie znalazło wykorzystanie pali iniekcyjnych (mikropali).
Różne formy zniszczenia próbek
Z początku projektanci dość przypadkowo projektowali stosowanie tej technologii, przyjmując parametry pali bez względu na rodzaj i własności mechaniczne podłoża pod fundamentami. Struktura pali też często nie spełniała podstaw teorii konstrukcji.
Taki stan utrzymywał się dość długo, pomimo że dużo wcześniej wprowadzono normę dla pali betonowych, która w zasadzie dotyczyła tego samego zagadnienia i była poprzedzona wieloma publikowanymi pracami również z zakresu pali iniekcyjnych. W tym czasie pojawiło się szereg monografii podręcznikowych z zakresu fundamentowania, w których opisywano zasady projektowania pali formowanych w gruncie. Dopiero w 2005 r. wprowadzono europejską normę dotyczącą pali iniekcyjnych, której celem było sprecyzowanie podstaw projektowania i wykonawstwa mikropali. Pomimo wprowadzenia unormowań oraz licznych prac naukowych zarówno teoretycznych, jak i eksperymentalnych, sposób projektowania w wielu przypadkach pozostawia wiele do życzenia, a ma on decydujący wpływ na prawidłowość wykonywanych później prac i ich skuteczność...
Więcej w dwumiesięczniku "Geoinżynieria drogi mosty tunele" 4/2011 [33].
Konferencje Inżynieria
WIEDZA. BIZNES. ATRAKCJE
Sprawdź najbliższe wydarzenia
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany. Przejdź do formularza logowania/rejestracji.