Podczas seminarium wygłoszono 9 referatów, bogato ilustrowanych rysunkami, wykresami, fotografiami z realizacji, a nawet krótkimi filmami, znakomicie przybliżającymi słuchaczowi przedstawiany temat. Jako pierwszy wystąpił Krzysztof Grzegorzewicz, przedstawiając „Bukiet czarnych kwiatów (trzeci) – czyli zbiór przypadków skłaniających do refleksji”. Ten doświadczony inżynier już po raz kolejny wynajduje i pokazuje sytuacje, które pasują do rady „lepiej uczyć się na cudzych błędach niż na własnych”.

Drugi referat „Zasady i problemy projektowania pali według EUROKODU 7” przedstawił Bolesław Kłosiński. Jest to zagadnienie wymagające wdrożenia innego podejścia do projektowania niż przywykliśmy pod rządami normy PN-83-B-02482. Jak podkreśla autor, „Zadaniem projektanta geotechnicznego jest ocena całokształtu dostępnych danych i wybór na ich podstawie parametrów charakterystycznych” oraz „wybór wartości jest decyzją ekspercką, zależy w dużym stopniu od doświadczenia i wiedzy projektanta-geotechnika”. W referacie zamieszczono dwa przykłady obliczeniowe. Kto chce przybliżyć sobie zasady projektowania geotechnicznego, powinien ten referat przestudiować.

Kolejny referat „Geotechniczne aspekty podwodnej budowy wieży ujęcia wody w zbiorniku Tresna” przedstawił Robert Sołtysik. To bardzo ciekawe omówienie budowy wieży zawiera prezentację metody budowy i sposobu prowadzenia robót oraz przebiegu poszczególnych jej faz. Referat zainteresuje czytelników szukających rozwiązań z pogranicza wynalazków oraz tych, którzy interesują się szczególnie trudnymi wyzwaniami, a praca pod wodą ich nie przeraża. Autor przedstawił szczegóły połączeń konstrukcyjnych prefabrykatów wieży, które mogą być przydatne w różnych obszarach budownictwa.

„Wciskane pale i palisady stalowe. Technologia i przykłady jej wykorzystania” przedstawił Dariusz Sobala. Zajął się przeglądem różnych metod wciskania oraz analizą porównawczą wielu aspektów procesu budowlanego. Omówił np. hałas i drgania w otoczeniu budowy, zużycie energii i emisję CO2. Referat został zilustrowany przykładami z wielu budów. Szczególnie interesujące było wciskanie stalowej ścianki pod konstrukcją wiaduktu, którego mała wysokość wymusiła przecinanie elementów na dwie części; po zagłębieniu pierwszego odcinka nadstawiano odciętą część i po ich zespawaniu pogrążano na wymaganą głębokość.

Kolejny referat „Pale fundex z iniekcją” przedstawił Piotr Rychlewski. Autor omówił technologię, jej zalety i wady. Przedmiotem referatu były pale przemieszczeniowe, formowane przy użyciu rury zamykanej od dołu traconą podstawą, wkręcane w podłoże na pełną głębokość pala; czemu towarzyszy wtłaczanie zaczynu cementowego pod podstawę i wytworzenie na pobocznicy dobrego zespolenia gruntu z trzonem. Proces pogrążana umożliwia ocenę oporów podłoża i szacowanie nośności pala. Pal formuje się wstawiając do rury zbrojenie i wypełniając ją mieszanką betonową. W odróżnieniu od pali wbijanych unika się obcinania niedostosowanych długości trzonu. Do zalet można zaliczyć brak wibracji i wstrząsów, możliwość wykonywania pali ukośnych. Warunkiem powodzenia jest możliwość szybkiego wkręcenia rury. Jeśli wkręcenie rury się przedłuża, opłacalność i sens stosowania tych pali maleje. Stosowane są one szczególnie w budownictwie portowym i obszarze przymorskim; w Polsce centralnej i południowej są mało znane.

Tomasz Makuch i Kazimierz Spyra omówili „Zabezpieczenia palisadą kotwioną przyczółka mostowego przed niszczącym działaniem rzek". Autorzy przedstawili konstrukcję zabezpieczenia i sposób wykonania w bardzo trudnych warunkach terenowych. Ograniczona wysokość pod przęsłem mostu oraz skarpa stożka nasypu wymusiła zastosowanie m.in. mikromaszyn do wysokociśnieniowej iniekcji strumieniowej. Szczególnie ciekawe były odkrywki kolumn iniekcyjnych palisady. Regularna powierzchnia śrubowa pobocznicy odsłoniętych kolumn może posłużyć do ilustracji wykładu akademickiego o technologii jet grouting.

Edward Marcinków przedstawił referat pt. „Wybierak dłutowy – nowoczesne narzędzie do wykonywania pali”. W dobie palownic ze świdrami spiralnymi i kubłowymi zapomnieliśmy, że w latach siedemdziesiątych tylko wybierakami dłutowymi wykonywano w Polsce pale wielkośrednicowe. Obecnie wybieraki są dostosowane do dostępnych żurawi o dużym udźwigu. Dzięki temu mają dużą masę i ogromną wydajność. Ważnym jest to, że ten sam żuraw obsługuje wybierak dłutowy, a po zakończeniu głębienia – inne procesy budowlane; w przypadku palownic trudno uniknąć dodatkowego żurawia do obsługi innych procesów. Referat został zilustrowany rysunkami i fotografiami z budowy mostu przez Wisłę w Kwidzynie.

Przedostatni referat – „Wykonanie ścianek ze stali i PVC w budownictwie hydrotechnicznym” miał dwóch autorów: Stanisław Jagalski omówił remont falochronu w Gdyni, zbudowanego w latach dwudziestych XX w. Ta bardzo trudna praca wymaga szczególnego przygotowania. Falowanie morza niesie niesamowitą energię niszczącą. Stany sztormowe występują co kilka – kilkanaście dni i niszczą nie zakończone procesy technologiczne. Warunkiem powodzenia jest przemyślana organizacja robót z prowadzeniem ich w okresach sprzyjających warunków wg rytmu 7/7 i 24/24. Warunki pracy ilustrowały zdjęcia pokazujące grozę fali sztormowej i oblodzenia frontu robót, który obrastał grubą skorupą zamarzniętej wody. Piotr Siemaszko przedstawił technologię pogrążania długich ścianek z PVC. Skonstruowano do tego prowadnicę stalową, która ochrania wbijany element, a po jego pogrążeniu jest wyciągana i wprowadza kolejny. Referat ilustrowano fotografiami z budowy w Głęboczku Wielkim, gdzie 1000 m2 ścianki PVC pogrążono na głębokość 7,5 m.

Wystąpienie  Marcina Derlacza związane było z  żeliwnymi palami wbijanymi. Do budowy tych pali używane są kielichowe rury żeliwne o średnicy 118 lub 170 mm. Pierwsza rura jest wyposażona w traconą podstawę, która ma większą średnicę niż trzon. Podczas wbijania poszerzenie jest wypełniane betonem wtłaczanym do rury i wypływającym ponad stopę przez nacięcie w pobocznicy rury. Pomiar oporów pogrążania jest wykorzystywany do oszacowania nośności pali. Pale mogą być dodatkowo uzbrojone prętem włożonym w beton wypełniający rurę; możliwe jest wówczas przenoszenie również sił wyciągających.

Uczestnicy seminarium otrzymali księgę zawierającą 9 wygłoszonych referatów oraz referatu autorstwa Anny Nowosad „Posadowienia typu płytowo-palowego budynków średniowysokich na przykładzie obiektu mieszkalno-usługowego w Kielcach przy ul. Solnej”.

W seminarium czynnie uczestniczył Kazimierz Gwizdała. Profesor pełnił rolę zewnętrznego eksperta komentującego przedstawione referaty i prowokującego do dyskusji, która była dobrym uzupełnieniem przekazanej wiedzy.

Komitetowi organizacyjnemu przewodniczył Piotr Rychlewski, a o blisko 200 uczestników seminarium zadbała recepcja pod przewodnictwem Łukasza Góreckiego.