Sama stabilizacja kruszywa cementem jest procesem technologicznym, polegającym na zmieszaniu obu składników, czyli kruszywa, cementu i wody, w optymalnych ilościach, a także ułożeniu wytworzonej mieszanki, jej wyprofilowaniu oraz zagęszczeniu. Przygotowaniem tego typu mieszanek stabilizacyjnych zajmują się specjalistyczne betoniarnie. Prace te są wykonywane na przykład przez firmę, której ofertę znajdziemy na stronie www.contractor.com.pl.
Jakie surowce stosuje się do stabilizacji?
Kruszyw do stabilizacji cementem używa się w odpowiednich proporcjach procentowych o uziarnieniu np. do 2 mm (ok. 30%) i 0,75 mm (ok. 15%). Do mieszanek stabilizacyjnych używa się kruszyw naturalnych, takich jak piaski, pospółki lub żwiry oraz ich mieszanki o ciągłym uziarnieniu. Mieszanka kruszyw jest przydatna do stabilizacji, gdy spełniają one określone wymagania wytrzymałościowe na ściskanie i mrozoodporność.
Zgodnie z normą PN-B-19701:1997 do tego procesu używa się cementu klasy 32,5 i 32,5 R (http://sklep.pkn.pl/pn-b-19701-1997-az1-2001p.html). Cement przede wszystkim musi być sypki oraz bez grudek i nie może być też przechowywany dłużej niż trzy miesiące. Podobnie jak przy kruszywach sprawdza się tzw. zaroby próbne na ściskanie i mrozoodporność. 
Woda do stabilizacji powinna być czysta, bez zawartości szkodliwych dodatków i odpowiadać wymaganiom PN-B-32250:1988. W tym wypadku najodpowiedniejsza jest woda wodociągowa, przy innych źródłach wymagane jest wykonanie badań laboratoryjnych.
Gdzie stosuje się stabilizację kruszywa cementem?
Mieszanki stabilizacyjnej (kruszywa i cementu) używa się m.in. do wzmocnienia gruntu pod budowę infrastruktury drogowej. Tego typu podkład stosuje się przy podbudowie dróg czy chodników. Sam proces ma na celu ulepszenie i utwardzenie podłoża gruntu pod nawierzchnię. Grunty pod budowy dróg, autostrad oraz pozostałej infrastruktury drogowej i miejskiej (jak np. podjazdy miejskie, parkingi itp.) często wykazują charakter niespójny i niejednorodny. W takim wypadku podłoże często ma małą nośność pod zabudowę nawierzchniową. Wymagają one wtedy wyrównania, utwardzenia i ustabilizowania w celu uniknięcia np. zapadnięcia się drogi lub spękania jej nawierzchni pod wpływem samych procesów zachodzących w takim gruncie.