Kolektor Newton Force Main przesyła ścieki z dzielnic Linden i Hawthorn do sieci kanalizacyjnej na zachód od rzeki. Inspekcja wykazała, że pojawiły się nieszczelności i odkształcenia, dlatego podjęto decyzję o wymianie rurociągu.

Z badań podłoża wynikało, że składa się ono z gleby aluwialnej nad gliną jeziorną, mułu polodowcowego i podłoża wapiennego z przypuszczalnie występującymi brukami i głazami. Po ocenie wpływu na środowisko uznano, że przekroczenie rzeki zostanie wykonane metodą HDD typu intersect.

Mapa przewiertu. Źródło: Brownline Canada

Długość przewiertu HDD pod rzeką wynosiła 474 m, pomiędzy Fraser’s Grove Park na południu (strona wejściowa) a Kildonan Park na północy (strona wyjściowa). Maksymalna głębokość pod dnem to 44 m. Zaprojektowano kąty wejścia i wyjścia po 18 stopni. Po stronie wyjściowej zamontowano stalową obudowę o długości 45 m i średnicy około 90 cm. Po drugiej stronie liczyła ona 71 m. Stalowe obudowy zostały osadzone na głębokości około 1,5 m w formacji skalnej.

Podczas robót używano nawigacji żyroskopowej, rejestrującej nachylenie i azymut co 3 m. Awaryjnie rozmieszczono systemy radarowe, gdyby pojawiły się problemy z połączeniem otworu.

Pilotowy przewiert HDD rozpoczęto od strony wylotowej. Tempo wiercenia wyniosło średnio 49 m na dobę, a długość tego przewiertu to 200 m. Od wjazdu zastosowano mocniejszą wiertnicę i wydajniejszą pompę, co pozwoliło osiągnąć 129 m/24 godz. i wykonać pozostały odcinek. Do połączenia otworu doszło po stronie wylotowej.

Po wykonaniu otworu pilotowego przeprowadzono rozwiercanie i zainstalowano rurociąg. Maksymalna siła uciągu wyniosła 25,5 tys. kg, znacznie poniżej zakładanej w projekcie.

Wykonawcą przewiertów była spółka Accurate HD. System nawigacji dostarczyła firma Brownline Canada.

Przeczytaj także: Powstanie nowa infrastruktura ściekowa pod Sydney w Australii