Od 16 lipca br. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, czyli tzw. ustawa antywiatrakowa. Dokument określa m.in. warunki lokalizacji oraz budowy elektrowni wiatrowych, a także szczegóły dotyczące lokalizacji takich instalacji w sąsiedztwie zabudowy mieszkaniowej.  

Zapisy ustawy wiatrakowej

Zgodnie z zapisami ustawy, odległość od budynków mieszkalnych, w której mogą być lokalizowane i budowane elektrownie wiatrowe, musi być równa lub większa od dziesięciokrotności wysokości elektrowni wiatrowej mierzonej od poziomu gruntu do najwyższego punktu budowli, wliczając elementy techniczne, w szczególności wirnik wraz z łopatami (całkowita wysokość elektrowni wiatrowej). Taka sama odległość obowiązuje w przypadku budowy obiektu o funkcji mieszkaniowej obok istniejącej już elektrowni wiatrowej.

Dopuszczalne wysokości elektrowni wiatrowych powinny być określane w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.

Definicje

W ustawie sformułowana została definicja elektrowni wiatrowej. Zgodnie z nowymi przepisami jest to budowla w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, składająca się co najmniej z fundamentu, wieży oraz elementów technicznych, o mocy większej niż moc mikroinstalacji w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 i 2365 oraz z 2016 r. poz. 925).

Elementy techniczne to, według nowej ustawy, wirnik z zespołem łopat, zespół przeniesienia napędu, generator prądotwórczy, układy sterowania i zespół gondoli wraz z mocowaniem i mechanizmem obrotu.

Zobacz pełen tekst ustawy