Ogromny potencjał interpretacyjny nowoczesnych technik badań in situ, do których zaliczają się: sondowania statyczne, badania dylatometryczne i geofizyczne, dobrze uzasadnia powszechnie akceptowaną opinię, sformułowaną przez P.K. Robertsona, że za pomocą tych badań można rozwiązać około 80% zadań geotechnicznych. Ta opinia prowadzi do prawie powszechnie stosowanej konkluzji, że wiercenia badawcze i badania laboratoryjne powinny stanowić wprawdzie niezbędne, ale uzupełniające i referencyjne badania dla badań in situ