Geologiczny układ warstw przyjmowany jest często jako wyjściowy model analizy geologicznej. Konsekwencją takiego wyboru jest uczynienie elementem dominującym modelu warstwy o wyraźnie zaznaczonych granicach, którą wydzielono na podstawie cech litologicznych. Tymczasem – jak się okazuje – takie podejście może prowadzić do niewłaściwych wniosków w obszarze współpracy budowli z podłożem.
Wśród wielu aspektów takiego problemu jest ten związany z istnieniem strefy przejściowej pomiędzy ośrodkami o różnych właściwościach geotechnicznych. W strefie tej właściwości gruntu nie odpowiadają dokładnie właściwościom warstw przyległych. Zarówno zasięg pionowy tej strefy, jak i wartości parametrów geotechnicznych gruntu w jej obrębie zależą w głównej mierze od cech sąsiadujących warstw. Można jednak przyjąć, że miąższość strefy granicznej sięga kilkudziesięciu centymetrów, a jej wyodrębnienie podczas prowadzenia analiz geotechnicznych może mieć znaczenie praktyczne – mówi dr hab. inż. Jędrzej Wierzbicki, prof. Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (UAM).
Problem ten profesor UAM szerzej przeanalizuje już za niespełna dwa tygodnie w Krakowie, gdzie w dniach 4–6 grudnia odbędzie się VIII Konferencja „Geoinżynieria w Budownictwie”. Podczas swojego wystąpienia prof. Jędrzej Wierzbicki skomentuje ww. aspekt na przykładzie wyników sondowania statycznego wykonanego w ośrodku silnie warstwowanym. Prelegent wskaże również praktyczne różnice w ocenie ściśliwości gruntu w profilu badawczym, zależnie od przyjętego schematu analitycznego.
Wszelkie informacje na temat konferencji dostępne są tutaj. Zapraszamy!
Foto, video, animacje 3D, VR
Twój partner w multimediach.
Sprawdź naszą ofertę!
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany. Przejdź do formularza logowania/rejestracji.
