Jak twierdzą ludzie pracujący dla firmy, jakość posiadanego sprzętu jest referencyjna i pozwala planować bardzo złożone i narażone na wysokie ryzyko operacyjne zadania. Większość urządzeń wiertniczych klasy maxi jest w pełni dostosowana do pracy w warunkach niskich temperatur. Dzięki modyfikacjom poczynionym przez inżynierów firmy i posiadanym specjalistycznym środkom transportowym, duże wiertnice mogą być po zmobilizowaniu gotowe do pracy w ciągu 24 godz.

Spółka pozyskała jeden z największych i najbardziej zyskownych kontraktów w swojej historii. Na zlecenie koncernu energetycznego Nalcor Energy zrealizowała szereg instalacji zmierzających do położenia kabli energetycznych pod dnem cieśniny Belle Isle. Cieśnina ta leży w północno-zachodniej części Atlantyku, między półwyspem Labrador a Nową Funlandią i łączy Zatokę Św. Wawrzyńca z otwartym oceanem. Prace związane z wariantowym planowaniem realizacji projektu zajęły firmie cztery miesiące i zostały pozytywnie ocenione przez inwestora, który ma duże doświadczenie w pracach w środowisku morskim. Koncern Nalcor Energy jest spółką działającą głównie na obszarze północno-wschodniej części Kanady. Rozwija szereg projektów energetycznych, w tym Muskrat Falls na Labradorze. Jest to jedno z najbardziej obiecujących miejsc dla rozwoju energetyki wodnej. Hydroelektrownię Muskrat Falls tworzą dwie zapory na rzece Churchill i siłownie o mocy 824 MW. Wytwarzana energia będzie transmitowana za pomocą linii 900 MW w technologii HDVDC (wysokie napięcie prądu stałego) o długości 1100 km na wyspę Nowa Funlandia, a następnie kablem morskim 500 MW do Nowej Szkocji. Pomiędzy Labradorem i Nową Funlandią należało położyć trzy linie kablowe o długości 35 km pod dnem Cieśniny Belle Isle.

Punktami wejścia i wyjścia dla tej instalacji były Forteau Point (Labrador) i Shoal Cove (Nowa Funlandia). Technologia HDD została wykorzystana do wywiercenia łącznie sześciu otworów w celu przekroczenia linii brzegowej, po trzy z każdej strony trasy. Głębokość otworów sięgała 50 m poniżej dna cieśniny i miała zabezpieczyć instalację przed kolizją z górami lodowymi, które przepływają każdego roku przez cieśninę. Od strony Nowej Funlandii były to trzy otwory o długości 2250 m i średnicy 14¾” (375 mm). W ich wnętrzu zabudowano gwintowany rurociąg osłonowy 10¾” (273 mm). Od strony Labradoru były to analogicznie trzy otwory o identycznej geometrii i długości 1250 m każdy. Instalacje landfall (z lądu w morze) wykonane przez Direct Horizontal należą do najdłuższych tego typu konstrukcji HDD w historii. Prace wiertnicze zostały przeprowadzone w okresie od grudnia 2013 r. do października 2014 r. Dzięki prawidłowemu planowaniu i wyborze metody HDD zaoszczędzono około 10 mln USD.

Kontraktor wywiercił łącznie 10 km otworów w warunkach litej skały, wykorzystując w tym celu szereg rozwiązań technologicznych, znanych dotąd jedynie z kierunkowych wierceń naftowych. Głębokość wody w rejonie objętym pracami wynosiła

70–75 m. Firma raportowała zaledwie 2% czasu uznanego za przestój w kontekście całości prac wiertniczych. Jak wynika ze wstępnych ustaleń, w pierwszej połowie 2016 r. mają ruszyć prace wiertnicze w ramach drugiej fazy projektu, dotyczącej czterech otworów dla poprowadzenia dwóch linii kablowych pomiędzy Nową Funlandią i Nową Szkocją. Prawdopodobnym wykonawcą tego zlecenia jest spółka Direct Horizontal Drilling z Edmonton w stanie Alberta.