Budowa centralnego kolektora ściekowego o długości 14,7 km w Auckland, największym mieście Nowej Zelandii, rozpoczęła się w 2019 r., a zakończy w 2026 r. Wykonano już 10 km instalacji metodą mikrotunelowania.
Bezwykopowa budowa kolektora ściekowego. Fot. Watercare
Maszyna mTBM Hiwa-i-te Rangi drąży kolektor ściekowy od sierpnia 2021 r. Dziennie pokonuje około 15 m i instaluje 8–10 pierścieni obudowy. Urządzenie ma 200 m długości. Powstający mikrotunel ma średnicę wewnętrzną 4,5 m, a zewnętrzną 5,46 m. Obudowę stanowią prefabrykowane segmenty betonowe produkowane przez lokalną firmę Wilson Group. Łącznie będzie 9200 elementów złożonych z 55 200 segmentów (tubingów). Są one wyłożone specjalną wykładziną polietylenową o grubości 3 mm, która zapobiega korozji rury.
Fot. Watercare
2 kwietnia 2024 r. mTBM znajdowała się 70 m pod powierzchnią gruntu, w pobliżu stacji pośredniczącej przy ul. Haverstock w Sandringham. Główny kolektor połączy oczyszczalnię ścieków w Māngere z Grey Lynn i portem Manukau. Jego długość wyniesie 14,7 km, a wraz z odgałęzieniami 16,2 km. Druga mTBM, Domenica, drąży jedno z nich o długości 300 m. Po zakończeniu mikrotunelowania prace wykończeniowe zajmą 12–18 miesięcy. Drugie połączenie z centralnym kolektorem wykona mniejsza maszyna, Victoria, z tarczą o średnicy 1,1 m, o długości 10 m i masie 15 ton. Jest ona sterowana zdalnie za pomocą kabla. Wykonała już trzy z sześciu przebiegów.
mTBM Victoria. Fot. Watercare
Metodę mikrotunelowania wybrano ze względu na gęstą zabudowę miejską i średnicę kolektora. Obiekt będzie przebiegał na głębokościach od 15 do 110 m.
Przeczytaj także: Kraków – nowy gazociąg pobiegnie pod Wisłą
Foto, video, animacje 3D, VR
Twój partner w multimediach.
Sprawdź naszą ofertę!
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany. Przejdź do formularza logowania/rejestracji.