Studnia jest pozostałością po zabudowaniach przy ul. Piotrkowskiej 75. Kiedyś stał tam drewniany, parterowy dom ze spadzistym dachem. Na tyłach działki znajdował się ogród z „drzewami owocowymi, parkowymi i krzewami” (jak wynika z opisu nieruchomości). Właścicielem posesji był Gustaw Wertschitzki (Werczycki). Na podwórku działały tkalnia, farbiarnia oraz wykańczalnia materiałów wełnianych.

Dom i pozostałe budynki na działce wyburzono przed wybuchem II wojny światowej. Studnię z pompą wymieniono w opisie nieruchomości z 1932 r., kiedy teren z zabudowaniami i ogrodem wystawiono na licytację. W latach 50. XX w. utworzono pasaż na pustym terenie. O dalszych losach studni zadecyduje wojewódzki konserwator zabytków.

Fot. lodz.pl

Podczas rewitalizacji śródmieścia Łodzi odnajdywane są stare studnie. Kilka z nich odnowiono, można zobaczyć ich obudowy ze starymi mechanizmami pompowymi. Są zabezpieczone szklanymi taflami i podświetlone.

Fot. lodz.pl

Wodociągi w Łodzi pojawiły się dopiero po II wojnie światowej, wcześniej wodę czerpano z około 10 tys. studni. Doprowadziło to do gwałtownego obniżenia poziomu wód podziemnych. Dlatego obiekty pogłębiano do ponad 100 m. Studnie na podwórkach, którym towarzyszyły nieszczelne szamba i śmietniki, oferowały wodę niskiej jakości, skażoną bakteriami kałowymi, zagrażającą zdrowiu mieszkańców. Problemy rozwiązały wodociągi łódzkiego Zakładu Wodociągów i Kanalizacji (ZWiK) zasilane ze studni głębinowych.

Fot. lodz.pl

Przeczytaj także: Kolektor ściekowy Dukla–Krosno będzie miał 7 km