Źródłem wody dla Warszawy i okolic są dwa ujęcia, których zasoby są w pełni odnawialne: Wisła oraz Jezioro Zegrzyńskie (zasilane wodami Narwi i Bugu). Woda infiltracyjna pobierana spod dna Wisły, która pokrywa około 75% ogólnego zapotrzebowania, zasila dwie stacje uzdatniania Zakładu Centralnego: SUW Filtry oraz SUW Praga.

Z pierwszej z tych stacji woda trafia do mieszkańców centralnej i południowo-zachodniej lewobrzeżnej części Warszawy oraz do Pruszkowa, Piastowa, Michałowic, Reguł oraz części Raszyna i gminy Brwinów. Ponadto, z uwagi na ukształtowanie terenu oraz strukturę przestrzenną Warszawy, może być także przesyłana na Dolny Mokotów, Wilanów i Powsin.

Z SUW Praga woda kierowana jest do mieszkańców: Pragi Płd., Rembertowa, Wawra i części Wesołej, Mokotowa, Wilanowa oraz Powsina. Ponadto SUW Praga odpowiada za eksploatację lokalnych ujęć wody na terenie dzielnicy Wesoła oraz w Radości i Falenicy (dzielnica Wawer).

Z kolei woda ujmowana z Jeziora Zegrzyńskiego zasila Zakład Północny w Wieliszewie, który zaopatruje północne dzielnice lewo- i prawobrzeżnej Warszawy.

Dziesiątki tysięcy badań wody

Woda, zanim trafi do mieszkańców, musi przejść wieloetapowy proces uzdatniania, na który składają się takie elementy jak koagulacja i filtracja pospieszna, ozonowanie pośrednie oraz filtracja na węglu aktywnym.

Nad prawidłowym przebiegiem procesów uzdatniania każdego dnia czuwają inżynierowie i technolodzy, a jakość kontrolują pracownicy akredytowanych laboratoriów spółki. Jakość wody pozostaje również pod stałą kontrolą organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Sanepidu). Jest ona także non-stop monitorowana przez urządzenia pracujące w systemie online, które na bieżąco pokazują jej istotne parametry badane po każdym etapie uzdatniania – mówi Marta Pytkowska z biura prasowego Wodociągów Warszawskich.

Prowadzony jest też biomonitoring ujmowanej wody wiślanej (po infiltracji) oraz wody z Jeziora Zegrzyńskiego. Do tego wykorzystywane są ryby, m.in. brzany, oraz małże z gatunku skójki zaostrzonej.

Łącznie w ciągu roku laboratoria Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Warszawie (MPWiK) wykonują ponad 170 tys. różnych badań wody – od momentu ujęcia, poprzez poszczególne etapy uzdatniania aż po sieć miejską. Analizuje się ponad 70 wskaźników, w tym tak ważnych, jak mikrobiologiczne czy zawartości metali ciężkich.

W ramach stałego monitoringu jakości wody uzdatnionej, na wyjściach z zakładów oraz bezpośrednio w sieci wodociągowej miesięcznie wykonywanych jest około 300 analiz mikrobiologicznych oraz około 1300 analiz fizykochemicznych.

W ramach tych badań MPWiK na bieżąco monitoruje także smak i zapach warszawskiej kranówki. Badania sensoryczne wody w tym zakresie wykonują pracownicy laboratoriów spółki, wyszkoleni do oceny jakości wody pod względem organoleptycznym – wyjaśnia Marta Pytkowska.

Ponadto służby techniczne MPWiK rocznie czyszczą około 220 km przewodów wodociągowych oraz wykonują ponad 49 tys. płukań sieci wodociągowej.

Skąd się bierze gorsza jakość wody?

Należy podkreślić, że częstą przyczyną pogorszenia jakości wody w kranie, w tym jej smaku i zapachu, może być niewłaściwe wykonanie lub niewystarczająca konserwacja wewnętrznych instalacji w budynkach – mówi Marta Pytkowska, dodając, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, MPWiK odpowiada za jakość wody dostarczanej w sieci wodociągowej do wodomierza głównego.

Utrzymanie instalacji wewnętrznej należy do obowiązku zarządcy lub właściciela budynku.

Pogorszenie jakości wody w instalacji wewnętrznej może nastąpić na skutek m.in. wtórnego zanieczyszczenia wody, spowodowanego połączeniem instalacji wodociągowej z innymi instalacjami, np. z instalacją ciepłej wody, zastosowaniem nieodpowiednich materiałów czy niewystarczającej konserwacji.

Nasza spółka od ubiegłego roku prowadzi kampanię informacyjną skierowaną do zarządców budynków oraz mieszkańców, w ramach której informuje o możliwych źródłach wtórnego zanieczyszczenia wody. Warto przypomnieć, iż po dłuższej nieobecności w domu oraz po nocy, zanim napijemy się wody z kranu, należy spuszczać ją przez jakiś czas aż do momentu, gdy będzie wyraźnie zimna – wyjaśnia Marta Pytkowska.

Podobnie należy postępować w przypadku przywrócenia dostaw wody po usunięciu awarii, wówczas spuszczamy wodę do momentu, gdy będzie miała ona naturalną barwę.

Z roku na rok rośnie liczba mieszkańców stołecznej aglomeracji, którzy deklarują picie wody z kranu. Zgodnie z badaniami konsumenckimi przeprowadzonymi przez MPWiK, w 2017 r. picie wody z kranu deklarowało aż 38% respondentów. Rośnie także odsetek mieszkańców Warszawy i okolic oceniających pozytywnie jakość wody. W 2017 r. było to 72% pytanych, podczas gdy w 2013 r. zaledwie 54%.

MPWiK od 2005 r. prowadzi kampanię informacyjno-edukacyjną, w ramach której został uruchomiony serwis warszawskakranowka.pl. We współpracy z Urzędem Miasta oraz Sanepidem w miejskich szkołach bezpłatnie zamontowano źródełka zasilane warszawską kranówką.

Źródło: MPWiK Warszawa

Do tej pory w takie urządzenia wyposażono blisko 220 placówek, ponadto w tym roku rozpoczęto montaż źródełek w budynkach instytucji użytku publicznego.

W ostatnich kilkunastu latach spółka gruntownie zmodernizowała wszystkie stacje uzdatniania, rozbudowując procesy m.in. o ozonowanie pośrednie i filtrację na węglu aktywnym. Dzięki realizacji gigantycznego pakietu inwestycyjnego mieszkańcy mają zagwarantowany dostęp do wysokiej jakości wody, która spełnia restrykcyjne wymogi określone w przepisach polskich, jak i europejskich. Oznacza to, że warszawską kranówkę, która jest wodą średnio zmineralizowaną, można pić bez przegotowania prosto z kranu – twierdzi Marta Pytkowska.

Przeczytaj także: 1,2 mld zł na rozbudowę warszawskiego systemu wod-kan