Skąd możemy mieć pewność, że zainstalowana w przewodzie wykładzina CIPP (ang. Cured in Place Pipe) jest dobrej jakości? Z odpowiedzią na to pytanie przychodzi Instytut Infrastruktury Podziemnej (IKT) z siedzibą w niemieckim Gelsenkirchen. IKT co roku publikuje LinerReport, w którym zamieszcza wyniki badań próbek rękawów CIPP.
Badanie próbki wykładziny CIPP. Fot. IKT
IKT opublikował swój pierwszy raport 15 lat temu i od tego czasu robi to regularnie. Łącznie raporty te zawierają wyniki testów około 23 tys. próbek pobranych z zainstalowanych w kanałach wykładzin CIPP. Co to oznacza? Badacze poddali testom, według szacunkowych pomiarów, od 2 do nawet 2,5 mln m wykładziny zainstalowanej w poddanych renowacji rurociągach.
W jaki sposób zdobywane są próbki? Pobierane są one z placów budów niedługo po instalacji rękawa. Badane są później w dwóch laboratoriach IKT – w Niemczech oraz, od 2013 r., również w Holandii. Próbki poddawane są testom zgodnie z czterema kryteriami, są to: moduł Younga, wytrzymałość na zginanie, grubość ścianki i szczelność badana wodą. Taki model badań ustalili eksperci (zarówno pracownicy administracji samorządowej, jak i inżynierowie, producenci, wykonawcy czy pracownicy laboratoriów), którzy uznali, że dzięki tym właśnie testom będzie można obiektywnie ocenić jakość wykładzin CIPP.
Do połowy pierwszej dekady XXI w. w Niemczech trwały ostre spory dotyczące tego, czy i jak podjąć się badania wykładzin CIPP, wywołane nie tylko przez wczesne raporty IKT LinerReport. Zderzały się różne interesy gospodarcze i wymagania jakościowe, różnice zdań występowały zarówno pomiędzy dostawcami i klientami, jak i pomiędzy dostawcami konkurującymi o udziały w rynku. Obecnie jednak nikt nie ma wątpliwości co do tego, iż wiedza o tym, „jak radzą sobie rękawy”, jest potrzebna, a raporty cieszą się uznaniem nie tylko na rodzimym, niemieckim rynku.
Raport rękawowy IKT 2019
W tegorocznym raporcie uwzględniono aż 2125 próbek wykładzin, z czego 1870 próbek laminatu na bazie włókna szklanego (GRP) oraz 255 próbek rękawów na bazie filcu igłowego (NF). W 72% przypadków próbki dostarczyli operatorzy sieci, a w 28% firmy wykonawcze; wszystkie rękawy pochodziły łącznie z sześciu krajów: Belgii, Czech, Niemiec, Szwajcarii, Holandii i Wielkiej Brytanii. Osiągi próbek porównywano z wartościami docelowymi, określonymi przez podmiot dopuszczający wykładziny do użytku (w Niemczech – DIBt, w Holandii – KOMO, w Szwajcarii – QUIK) lub informacjami uzyskanymi od klienta, np. kalkulacjami na potrzeby projektu statycznego.
Zarówno jakość wykładzin GRP, jak i NF w ciągu ostatnich 15 lat poprawiła się. W przypadku wykładzin NF poprawa ta jest wyraźniejsza, choć zauważyć należy, iż te rękawy „wystartowały” z niższego poziomu początkowego niż wykładziny GRP. Średni wyniki „zdawalności” testów pozostał na wysokim poziomie, podobnym do ubiegłorocznego, obejmującym w swoim zakresie od 94,1 do 98,9%. Patrząc globalnie, można uznać, iż 2018 r. był dobrym rokiem w zakresie jakości wykładzin – twierdzi IKT.
Szczegółowe wyniki raportu opublikowane zostaną w kolejnym numerze kwartalnika „Inżynieria Bezwykopowa” (2/2019 [74]). Poprzednie raporty można przeczytać na portalu inzynieria.com.
Przeczytaj także: W Hongkongu pobito rekord długości instalacji HDD
Foto, video, animacje 3D, VR
Twój partner w multimediach.
Sprawdź naszą ofertę!
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany. Przejdź do formularza logowania/rejestracji.
