Referat dotyczył przeglądu metod modelowania - prelegent uwzględnił zarówno modelowanie 2D, jak i 3D, szczególny nacisk położył jednak na analizy numeryczne metodą elementów skończonych oraz przyjmowanie odpowiednich modeli materiałowych. Dr hab. inż. Cudny nie pominął schematów statycznych, zakotwień ani rozparć, wskazał również sposób przyjęcia modelu opisującego zachowanie elementów obudowy.

Podstawowymi problemami omówionym w referacie były: szacowanie sprężystości oraz znaczenie sztywności i wytrzymałości w kontekście odpowiedzi gruntów.

Przedstawione zostały uwagi dotyczące obliczeń z użyciem nie tylko standardowych metod, ale również z wykorzystaniem bardziej zaawansowanych podejść. Znajdą one swe zastosowanie w przyszłości, w miarę rozwoju metod badania charakterystyk materiałowych podłoża gruntowego i implementacji nowych narzędzi obliczeniowych.

Istnieje bardzo duży problem, jeśli chodzi o jakość parametrów. Mamy metody, ciekawe modele, ale jest kłopot z wyznaczaniem parametrów dla tych modeli - mówił, zauważając, że jest zapotrzebowanie na modele z uwagi na ich efektywność i widoczne oszczędności płynące z ich użycia. 

Naukowiec z Gdańska zaprezentował też szereg grafik, które obrazowały m.in. rzeczywiste zachowanie się gruntów w trakcie ściskania.

Technologia wspiera wykonawców

Głębokim wykopom - również w kontekście technologii wspomagającej działania wykonawców - poświęcił swoje wystąpienie prof. dr hab. inż. Kazimierz Gwizdała z Politechniki Gdańskiej. Profesor Gwizdała przedstawił trudności, których doświadczyli wykonawcy budujący m.in. tunel pod Martwą Wisłą czy Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.

Przeczytaj także: Kondygnacje podziemne w zabudowie miejskiej