Właśnie zaczynałem łykend w moim zielonym domku nad jeziorem, gdzie sprawdzałem, czy wszystko rośnie tak jak trzeba, gdy zadzwonił nagle mój ukochany Redaktor Naczelny. Pamiętasz o felietonie, zagadał jakby od niechcenia? Oczywiście, że pamiętałem, nie pamiętałem tylko na kiedy. Na wczoraj z bolesną szczerością odpowiedział Redaktor. OK, to zabieram się do roboty, na poniedziałek będzie gotowe.

Skrót AI (Artificial Intelligence) robi od pewnego czasu zawrotną karierę. I choć geneza tego terminu sięga lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku, to powszechna świadomość obecności sztucznej inteligencji w wielu dziedzinach naszego życia pojawiła się kilka lat temu.

Jak co roku o tej porze przyszło mi razem z dziećmi i wnuczkami pojechać na narty. W kraju trochę cienko ze śniegiem, więc zajechaliśmy we włoskie Dolomity. Góry piękne, śniegu dużo i to naturalny a nie sztuczny i jak to w okresie ferii zimowych – mnóstwo ludzi. Pomimo tego, że w tym samym czasie ferie miały również szkoły w Niemczech i Włoszech, to w rejonie, w którym byliśmy, na stokach było słychać praktycznie tylko język polski. Wprawdzie najmłodszy wnuczek dopytywał czy słowo oznaczające po włosku zakręt ma jakieś szczególne znaczenie w języku polskim, ale udało mi się wytłumaczyć, że to specjalne zaklęcie pozwalające na pozbycie się złych emocji. Słowo to niestety słyszalne było praktycznie wszędzie i nie pozostawiało żadnych wątpliwości, co do narodowości wymawiającego.

Projektowanie i planowanie działań wiertniczych wiąże się z podejmowaniem szeregu decyzji. Ich skutki mogą być korzystne dla przebiegu projektu, albo też wręcz przeciwnie – wywołać komplikacje. Czasami popełniane błędy są łatwe do naprawienia i nie są kosztowne. W innych przypadkach usunięcie ich skutków wymaga dużego wysiłku i nakładów. Niezależnie od stopnia ich konsekwencji wielu błędów można uniknąć. Błędy w obszarze inżynierii, podobnie jak błędy w życiu codziennym, będą popełniane. Możemy jednak podjąć kroki w celu zmniejszenia ich liczby i wpływu. Konieczna jest uczciwa ocena naszej zdolności do wykonania przedłożonego nam zadania lub podjęcia decyzji.

Podobno, aby móc mienić się prawdziwym mężczyzną, należy między innymi wybudować dom. Chcąc więc w jesieni swojego życia zasłużyć na miano prawdziwego mężczyzny powziąłem decyzję o przystąpieniu do budowy domu. Dom, a właściwie domek letniskowy stanie sobie w pięknym miejscu nad brzegiem jeziora Lubie na Pojezierzu Drawskim.

Firmy realizujące projekty wiertnicze powinny znać wszystkie wymagane zagadnienia, aby skutecznie wiercić otwory i instalować w nich rurociągi. Zaawansowane urządzenia, osprzęt wgłębny i sprawdzona w praktyce technologia zapewniają dzisiaj dobre podstawy do wiercenia otworów niezależnie od zastanych warunków geologicznych. Tym niemniej cały ten intelektualny potencjał nie będzie mógł być w pełni wykorzystany, jeśli zapomnimy o właściwej obsłudze i konserwacji wykorzystywanego sprzętu. Uwaga ta dotyczy nie tylko wiertnic, pomp, systemów przygotowania i oczyszczania płuczki, ale też kosztownych elementów wyposażenia wgłębnego takich jak silniki płuczkowe czy przewód wiertniczy.

Po raz kolejny życie nas zaskoczyło i w związku z pojawieniem się ważniejszych tematów mój kolejny gotowy felieton powędrował do „szuflady”. Bo dziś ważniejszego tematu niż powódź nie ma. Powódź, to bardzo ciekawe i bardzo niebezpieczne zjawisko.

W teorii zarządzania projektami wiertniczymi pojawiają się pojęcia pracy idealnej i limitu technicznego. Są to terminy użyteczne dla podjęcia dyskusji o ograniczeniach, granicach stosowania i barierach technologicznych, z jakimi mamy do czynienia w branży HDD. Praca idealna to najlepszy możliwy wynik, ograniczony jedynie istniejącą technologią i naturą. Osiąga się go poprzez zatrudnienie właściwych ludzi, robienie właściwych rzeczy, przy użyciu odpowiednich narzędzi i sprzętu, we właściwym czasie i w dobrze rozpoznanym środowisku. Z kolei limit techniczny definiuje się jako doskonałe wykonanie zadania, pozwalające na osiągnięcie celu ograniczonego jedynie aktualnie dostępną techniką i kompetencją personelu. Limit techniczny to także termin opisujący maksimum wydajności podczas operacji wiertniczych – osiąganej przy wymaganym poziomie bezpieczeństwa.

Obiecałem redaktorowi naczelnemu, że felieton będzie gotowy po majówce. A tu na biurku nadal leży czysta kartka (bo o mnie można wszystko powiedzieć, ale nie to, że ja nowoczesny jestem, więc piszę długopisem po papierze). W kultowym dla mojego pokolenia filmie „Seksmisja” jest scena, w której bohaterowie filmu znajdują na dnie nieczynnej kopalni stary kalosz, a w nim butelkę po tanim winie z charakterystyczną, „patykiem pisaną”, etykietą. Dla nich to znak, że „nasi tu byli”. „Nasi” to po prostu my. To ci, którzy w tamtych czasach raczyli się w pracy tanim winem, tak jak dziś często zaczynają dzień od tak zwanej „małpki”. Ale nasi, to także ci, którzy wybudowali tamtą kopalnię, a dziś budują elektrownie, porty i autostrady. Jak Państwo wiecie, moim życiowym hobby jest wdmuchiwanie światłowodów i konstruowanie maszyn do tegoż wdmuchiwania. Lata całe sprzedawaliśmy maszyny zwane wdmuchiwarkami w naszym ukochanym kraju, czyli w Polsce.

W poprzednim felietonie pisałem, że otrzymałem wezwanie do sądu w sprawie sprzed kilkunastu lat. Na rozprawie okazało się, że sprzed jedenastu. Generalnie nie powinienem narzekać. Dzięki łaskawości Wysokiego Sądu nie musiałem jechać na rozprawę do Wrocławia, a w ramach tak zwanej pomocy prawnej zostałem przesłuchany przez sąd w Szczecinie. Wszystko przebiegło w miarę sprawnie. W miarę, bo jednak pewne perturbacje były.

Długoletnia obserwacja rynku wiertniczego wskazuje, że rodzaj zawieranej umowy może mieć istotny wpływ na możliwość osiągnięcia wszystkich celów projektu. Projekty wiertnicze są kosztownymi przedsięwzięciami, które dostarczają specjalistyczną usługę polegającą najczęściej na instalacji rurociągu lub wiązki rurociągów w uprzednio przygotowanym otworze.

Niestety, w dziejących się tu i teraz ciekawych czasach nie da się uciec od polityki, gdyż ma ona olbrzymi wpływ na nasze życie. Gdy pisany przeze mnie teraz felieton dotrze do państwa rąk, wiele Bardzo Ważnych Spraw zostanie już załatwionych i przynajmniej część, miejmy nadzieję pozytywnych zmian, stanie się faktem.

Niemal każdego tygodnia na rynek wiertniczy wprowadzane są nowe technologie i urządzenia.

Felieton piszę w środku lata i w dodatku w środku wakacji, dlatego podchodzę do wielu spraw z dość dużym dystansem, a do niektórych wręcz frywolnie. Rzadko, ale jednak zdarza się. Trzeba odebrać list polecony na poczcie. Listy polecone, same w sobie są ciekawym przypadkiem komunikacji międzyludzkiej, choć najczęściej dotyczą kontaktów władza - obywatel. Nie wnikając w dość zawiłe zasady różnych form listów poleconych powiem, że najbardziej podoba mi się to, iż po podwójnym awizowaniu nieodebrana przesyłka uważana jest za doręczoną.

Ruszyła kampania wyborcza. Jeszcze nieoficjalnie, ale można zaobserwować kierunek, jaki został wyznaczony przez politycznych liderów. Przeważają obietnice wydatków bez pokrycia, populistyczne hasła, mające zjednać niezdecydowanego wyborcę. Konsekwencją poszerzenia programów socjalnych będzie pogłębienie niestabilności finansów publicznych i podtrzymanie drożyzny.

Cytując za Wikipedią: „Inteligencja (od łac. intelligentia – zdolność pojmowania, rozum) – zdolność do postrzegania, analizy i adaptacji do zmian otoczenia. Zdolność rozumienia, uczenia się oraz wykorzystywania posiadanej wiedzy i umiejętności w różnych sytuacjach. Cecha umysłu warunkująca sprawność czynności poznawczych, takich jak myślenie, reagowanie, rozwiązywanie problemów”.

Mamy za sobą 60 dni nowego roku, czas więc na krótkie podsumowanie

W ostatnim czasie, to znaczy już od kilku miesięcy, gdy budzę się rano, w głowie brzmią mi słowa ślicznego wiersza Wisławy Szymborskiej, przypomnianego ostatnio przez młodą artystkę. „Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem? Jesteś, a więc musisz minąć. Miniesz, a więc to jest piękne”.

Zapewne każdy z nas brał kiedyś udział w konferencji technicznej. Może byłeś uczestnikiem z własnego wyboru, być może kolega dał ci taką rekomendację. Być może miałeś dylemat i pewne trudności z podjęciem decyzji: czy powinieneś się zarejestrować i jechać. Konferencja to koszt dla twojego czasu i budżetu. Jednak jest też wiele pozytywnych aspektów. Możesz poszerzyć swoją wiedzę i umiejętności. Bez względu na to, czy jesteś projektantem, geologiem, inżynierem rurociągowym czy wiertnikiem – konferencje techniczne mogą pomóc ci się rozwinąć. Dzieje się tak, ponieważ uczysz się od ekspertów z twojej dziedziny lub dziedzin pokrewnych. Możesz odkrywać nowe rozwiązania i zobaczyć coś, co wcześniej przegapiłeś.

I nie chodzi tu bynajmniej o naszego kolegę z Wielkopolski, Sylwestra S., którego przy tej okazji serdecznie pozdrawiam. Chodzi niestety o symboliczne przedstawienie upływu czasu. Gdy „wpadłem” jakiś czas temu do zaprzyjaźnionej firmy zajmującej się obróbką metali i zaczepiłem kolegów staropolskim „jak leci”, odpowiedzieli, że całkiem nieźle, pracy dużo, sytuacja firmy w miarę stabilna, tylko te Sylwestry jakby coraz częściej. I to jest niestety prawda. Czas ostatnio płynie coraz szybciej, powiedziałbym nawet, że trochę za szybko.

Tym anglojęzycznym terminem określa się osobę nadzorującą prace realizowane w ramach budowy podziemnych rurociągów metodami wiertniczymi. Podstawowe obowiązki supervisora obejmują: weryfikację założeń projektowych, planowanie i realizację działań wiertniczych, organizację dostaw materiałów i sprzętu, kontrolę budżetu, ustalenie terminów, kontrolę jakości, nadzór nad zatrudnionym personelem.

Kolejny kwartał przeleciał jak w przyspieszonym filmie. Koniec wakacji już na wyciągnięcie ręki, sezon ogórkowy zbliża się do swojego końca. Rok bieżący był i jest nadal, niesamowicie przeładowany imprezami targowymi, konferencjami i wszelkimi innymi spotkaniami firmowo-towarzyskimi. Staramy się nadrobić dwa lata pandemicznej izolacji.

Kwiecień 2015 roku: inflacja w Polsce jest bliska swojego historycznego minimum na poziomie -0,9%. Maj 2015: wybory prezydenckie wygrywa Andrzej Duda posługujący się w kampanii hasztagami #DobraZmiana i #ToSięUda. Listopad 2015: po wygranych przez PiS wyborach parlamentarnych powstaje rząd Beaty Szydło. Kwiecień 2016: PiS wdraża swój sztandarowy program socjalny Rodzina 500 plus, powstaje też Polski Fundusz Rozwoju – spółka akcyjna należąca do Skarbu Państwa.

Zastanawiam się, czy nie pora już skończyć z poprawnością polityczną i nie zacząć nazywać rzeczy po imieniu. Pewnie nie wszystkim będzie się to podobało, ale mam zamiar spróbować. Postaram się to robić tak, aby nie dawać powodów do oskarżeń o zniesławienie, ale że prawda w oczy kole, to może się i tak zdarzyć.

Dzisiaj mija siódmy dzień wojny w Ukrainie. Rosja w barbarzyński sposób zaatakowała swojego sąsiada. Rosyjska armia prowadzi brutalne działania nakierowane zarówno na cele wojskowe, ale coraz częściej na cele cywilne.

W najśmielszych przewidywaniach nie wyobrażałem sobie, że będę za swojego życia używał słowa wojna w innym kontekście niż historyczny. Albo grając z małymi wnuczkami w popularną, prostą grę karcianą. A jednak. Życie pisze własne scenariusze, które często nie do końca pasują do tego, czego się spodziewaliśmy. Ale, jak mawiał mój wnuczek, gdy miał pięć lat: „takie życie, babcia” – i musimy się w tych scenariuszach odnaleźć. 

Wyobraź sobie, że jest jesteś prywatnym inwestorem (właścicielem projektu). Otrzymujesz dwie wyceny od podmiotów oferujących swoje usługi wiertnicze. Teoretycznie obydwie spełniają kryteria zawarte w twojej specyfikacji.

Co to właściwie jest słowo? Jest to, powtarzając za Wikipedią, elementarna część mowy. Jego pisemnym odpowiednikiem jest wyraz. Słowo będzie więc ciągiem następujących po sobie dźwięków, wyraz zaś, ciągiem znaków.

Większość doświadczonych inżynierów zajmujących się technikami wiertniczymi twierdzi, że nie należy lekceważyć działań zmierzających do określenia warunków geologicznych panujących w miejscu planowanego projektu.

Na to pytanie nawet Mistrz Ildefons nie potrafił znaleźć odpowiedzi, i prawdopodobnie nikt inny też nie znajdzie. Ale my w tej chwili znajdujemy się w środku tak zwanego sezonu ogórkowego, więc spokojnie możemy zająć się sprawami zaległymi lub zupełnie i absolutnie ponadczasowymi. Do takich spraw należy na pewno wielokrotnie poruszany przeze mnie temat równości stron w umowach.

W ostatnim przemówieniu politycznym swojego życia, wygłoszonym we wrześniu 1959 r., Winston Churchill powiedział: Wśród naszych socjalistycznych przeciwników panuje wielkie zamieszanie. Niektórzy z nich uważają prywatnego przedsiębiorcę za drapieżnego tygrysa, którego trzeba zabić. Inni uważają go za krowę, którą mogą nieprzerwanie doić. Tylko niewielu widzi w nim to, czym naprawdę jest – silnego konia, który ciągnie cały wóz.

Niestety – nie chodzi tu o liczbę lat, bo ta w moim przypadku już dawno przekroczyła sześćdziesiąt, a o liczbę „popełnionych” przeze mnie felietonów pod wspólnym hasłem „Zielonym do góry”. Ten jest właśnie czterdziesty. Swoje żale dotyczące celowości i skuteczności mojej pisaniny wylałem już w poprzednim felietonie, dlatego tym razem, z okazji tego prawie jubileuszu, postaram się utrzymać w pozytywnym nastroju.

Firmy wiertnicze stają niemal codziennie przed dylematem: jak wycenić projekt? Balansowanie pomiędzy chęcią zysku a byciem konkurencyjnym nie jest sprawą prostą. Aby projekty zakończyły się sukcesem, menedżerowie odpowiedzialni za ich nadzór i zarządzanie muszą śledzić na bieżąco aspekty techniczne, harmonogram prac, kontrolować jakość, poziom ryzyka i w końcu budżet. Chociaż technologia wiercenia jest stosunkowo podobna na całym świecie, to warunki geologiczne, doświadczenie firm, dostępność sprzętu, specyfikacja projektu i wiele innych czynników może prowadzić do szerokiego zakresu uzyskiwanych wydajności wiercenia, a co za tym idzie – ponoszonych kosztów.

Gdy dziewięć lat temu (tak, tak, czas na grzybach szybko leci, jak mawiał bohater pewnego skeczu Kabaretu Dudek) mój ukochany Redaktor Naczelny zaproponował (czytaj: wywarł presję, zmusił) przejęcie pałeczki w pisaniu felietonów o bolączkach branży, wydawało mi się, że będę czymś w rodzaju skrzyżowania Sherlocka Holmesa z porucznikiem Borewiczem i Orianą Fallaci. Że będę tropił i piętnował nieprawidłowości w naszej branży, a w wyniku mojej działalności źli ludzie i złe przepisy ulegną poprawie.

Warto postawić pytanie: skąd menedżerowie projektów czerpią potrzebne im informacje techniczne? Na liście potencjalnych źródeł znajdują się podręczniki akademickie, normy, wytyczne, magazyny techniczne, specjalistyczne konferencje, zasoby Internetu i bazy danych. Ocenia się, że ten ostatni element zyskuje na coraz większym znaczeniu. Systemy baz danych tworzone są przez pojedynczych inżynierów, firmy konsultingowe, firmy wiertnicze, ale także przez organizacje branżowe.

Po letnim odpuszczeniu, które pozwoliło nam przez jakiś czas żyć prawie normalnie, wirus postanowił pokazać nam, kto tu rządzi. Codzienne informacje teraz, kiedy piszę ten tekst, donoszą o prawie trzydziestu tysiącach zakażeń dziennie i ponad czterystu zmarłych.