Zadania ścian przeciwpożarowych

Głównym zadaniem przegród ogniowych jest ograniczanie możliwości rozprzestrzenienia się ognia poza obręb danej strefy pożarowej. Ściana tego rodzaju zapobiega również przedostawaniu się większych ilości powietrza o wyższej temperaturze na powierzchnię nieogrzewaną – tj. nie mającą bezpośredniego kontaktu ze źródłem ognia. Minimalizuje to ryzyko przeniesienia ciepłych mas powietrza na znajdujące się w pobliżu materiały wrażliwe na temperaturę (ryzyko uszkodzenia) oraz łatwopalne (zapłon), a nawet ludzi (ochrona przed poparzeniem).

Właściwie zaprojektowana i prawidłowo wzniesiona ściana ogniowa nie może ulec częściowemu czy całkowitemu zniszczeniu podczas pożaru przez ustaloną ilość czasu. W tym czasie nie mogą powstawać nawet pęknięcia, które mogłyby ułatwić rozprzestrzenianie się ognia lub gorących gazów. Ilość czasu, w której ściana nie traci żadnej ze swoich funkcji z zakresu nośności, szczelności i izolacyjności ogniowej jest dokładnie określona zgodnie z wytycznymi odpowiednich norm lub badań dla materiału tworzącego przegrodę.

Zadaniem ścian przeciwpożarowych jest wyizolowanie ognia w strefie, w której doszło do zapłonu, a co za tym idzie umożliwienie skutecznej i sprawnej ewakuacji ludzi, zapewnienie bezpieczeństwa ekipom ratunkowym oraz ograniczenie poziomu powstających zniszczeń.

Materiały budowlane przeznaczone do budowy ścian ogniowych

Podstawową zasadą budowania przegród przeciwpożarowych jest stosowanie niepalnych materiałów. Doskonale w tej roli sprawdzają się elementy silikatowe oraz bloczki z betonu komórkowego.

Zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej, zarówno elementy silikatowe, jak i bloczki z betonu komórkowego sklasyfikowano w klasie reakcji na ogień A1. Oznacza to, że są one niepalne, nie topią się, nie generują w kontakcie z ogniem szkodliwych gazów i zadymienia oraz nie stwarzają ryzyka pojawienia się płonących kropli. Elementy silikatowe oraz bloczki z betonu komórkowego skutecznie ograniczają więc rozwój pożaru, nie biorąc udziału w żadnej z jego faz.

Budowa ściany ogniowej

Klasa ognioodporności określana jest czasem, w którym dana przegroda utrzymuje swoje właściwości przy ciągłym oddziaływaniu ognia. Konstrukcja zbudowana z elementów silikatowych lub bloczków z betonu komórkowego już dla elementów o grubości 18 cm charakteryzuje się najwyższymi właściwościami odporności ogniowej – co oznacza, że wytrzymuje co najmniej cztery godziny bez utraty swoich właściwości ochrony przeciwpożarowej.

Poza ognioodpornością materiału budowlanego również spoiwo (zaprawa) oraz elementy instalacji (przepusty) muszą spełniać odpowiednie parametry izolacyjności i szczelności w warunkach pożaru. Aby budowa ściany przeciwpożarowej miała sens i aby taka ściana faktycznie spełniała swoje zadanie, należy uwzględnić montaż odpowiednich uszczelek i klap przeciwpożarowych zamykających światło przewodów wentylacyjnych i innych otworów. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, otwory występujące w ścianach i stropach będące elementami oddzielenia przeciwpożarowego, powinny być obudowane przeciwpożarowymi przedsionkami. Wspomniane otwory muszą być również odcięte drzwiami przeciwpożarowymi lub innym rodzajem zamknięcia, które dedykowane jest ochronie przeciwpożarowej.

Poza codzienną eksploatacją obiekty budowlane, czasem poddawane są wyjątkowym próbom podczas zdarzeń losowych – takimi zdarzeniami są np. pożary. Aby z powodzeniem przeprowadzić akcję ratunkową oraz ograniczyć rozprzestrzenianie się ognia, stosowane są różnego rodzaju zabezpieczenia. Podstawą bezpieczeństwa jest jednak stopień odporności materiałów konstrukcyjnych, z których wykonany został dany obiekt.

Źródło: H + H