Oddany do użytku odcinek drogi był drugim etapem inwestycji związanej z budową zachodniej obwodnicy Gorzowa. W pierwszym etapie wybudowano część południową obwodnicy, która została oddana do użytku już w 2003 roku a jej koszt wyniósł blisko 6 mln euro. Drugi etap budowy zachodniej obwodnicy Gorzowa kosztował 183,3 mln zł a wykonawcą robót było konsorcjum firm Strabag Sp. z o.o. i Hermann Kirchner Polska Sp. z o.o.

Nowopowstały odcinek obwodnicy o długości 9,5 km jest fragmentem pierwszej jezdni drogi ekspresowej S-3. Pasy ruchu mają po 3,5 m szerokości i 2 m pobocza utwardzone. W tej chwili na obwodnicę można wjechać 5 wjazdami (2 są tymczasowe i znikną z chwilą powstania brakujących fragmentów drogi S-3). Pozostałe trzy to węzły wielopoziomowe: węzeł Małyszyn (skrzyżowanie z drogą wojewódzką nr 130), węzeł Wieprzyce (skrzyżowanie z drogą wojewódzką nr 132) oraz węzeł Zakanale (skrzyżowanie z drogą krajową nr 22).

Zakres prac obejmował także budowę dróg poprzecznych, zbiorczych i dojazdowych, budowę 7 obiektów inżynierskich, których parametry uwzględniają przebieg planowanej drugiej jezdni obwodnicy. Na trasie wykonano przepusty gospodarcze, zbiorniki odparowujące, urządzenia służące ochronie środowiska oraz urządzenia bezpieczeństwa ruchu wraz z oznakowaniem pionowym i poziomym.

Charakterystycznym elementem obwodnicy i jednocześnie bardzo atrakcyjnym ze względu na swoją nietypową konstrukcję, jest most łukowy w Wieprzycach o długości prawie 730 m, w dolinie Warty między wałami przeciwpowodziowymi. Sama konstrukcja waży ponad 2700 ton, a do wykonania podpór i płyty pomostu zużyto prawie 6000 m3 betonu oraz pręty zbrojeniowe o masie ponad 900 ton.
Trasa wkomponowana została w jedno z gorzowskich wzgórz. Na długości około 2 km biegnie ona w wąwozie po wzniesionym specjalnie dla niej nasypie sięgającym do 20 m wysokości.