• Długość przewiertu HDD wyniosła 711 m
• Codziennie, pod nadzorem wojska, monitorowano osiadanie gruntu
• Zainstalowano kable o średnicach 15 i 10 cm

Monitoring przemieszczeń i osiadania gruntu

Zadanie polegało na wykonaniu przewiertu HDD o długości 711 m i instalacji wiązki kabli elektroenergetycznych: czterech o średnicy 15 cm i dwóch 10-centymetrowych w rurach osłonowych HDPE, będących częścią linii 138 kV.

Zastosowanie metody HDD budziło obawy o wpływ przewiertów na przemieszczanie gruntu, co mogłoby utrudnić starty i lądowania samolotów wojskowych. Prace wiertnicze prowadzono w formacjach spoistych i w skałach. Dzięki temu przewiert HDD pozostawał stabilny, jednak codziennie monitorowano przebieg trasy i osiadanie gruntu, by nie przekroczyć dopuszczalnych parametrów. Nie było to łatwe, ze względu na ograniczenia dostępu nałożone przez dowództwo bazy lotniczej.

Prace pod nadzorem wojska

Względy bezpieczeństwa spowodowały, że monitoring powadzono tylko w wyznaczonych porach dnia w asyście personelu wojskowego. Czas na te działania określano na podstawie warunków panujących na miejscu, prognozy pogody i rozkładu lotów na dany dzień. Dlatego trudno było zaplanować prace z wyprzedzeniem. Podczas realizacji robót bezwykopowych odczyty osiadania gruntu były zgodne z wymaganą tolerancją.

Mobilizację zasobów planowano i koordynowano bardzo rygorystycznie. Wojsko sprawdzało przeszłość pracowników, każdy musiał otrzymać uprawnienia umożliwiające wejście do bazy. Kontrolowano sprzęt i materiały, prace w odległości 60 m od pasów startowych prowadzono pod nadzorem żołnierzy.

Fot. Mears

Wyzwania na placu budowy

Ze względu na ograniczenia przestrzenne konieczna była instalacja rur w łuku o promieniu 91 m. Zdecydowano się na poprowadzenie kabli w prostych odcinka na długości 426 m, a zakrzywionych – 143 m. Dokładnie sprawdzono jakość przewodów po ich połączeniu, pozbawiono zgrubień wewnętrznych i zewnętrznych.

Wykonano analizę hydroszczelinowania, by zidentyfikować potencjalne obszary niezamierzonego powrotu płuczki wiertniczej. Do takiego zdarzenia doszło w odległości 675 m od punktu wejścia podczas przewiertu pilotowego. 3 m przed tym punktem odnotowano spadek ciśnienia i cyrkulacji płuczki. Wiertło wycofano, a po wykryciu miejsca zdarzenia zebrano płyn, używając ciężarówki próżniowej. Dzięki możliwości zamontowania obudowy osłonowej, wiercenia wznowiono już w pobliżu punktu wyjścia.

Fot. Mears

Wyzwaniem była też niewielka tolerancja dla projektowanego przebiegu przewiertu – okrąg o promieniu 1,5 m. By spełnić te wymagania, wykonawca wykorzystał unikatowy silnik o krótszej długości całkowitej, a mimo to zdolny do wytwarzania momentu obrotowego wystarczającego do wiercenia w skale. Dla zwiększenia dokładności zastosowano żyroskopowe urządzenie nawigacyjne i wyeliminowano narzędzia podatne na zakłócenia magnetyczne. Było to ważne także ze względu na bliskość czynnego pasa startowego.

W efekcie prace wykonano bez problemów, po rozwierceniu otworu w ciągu czterech godzin zainstalowano przewody.

Generalnym wykonawcą była firma Oklahoma Gas & Electric, a przewiert HDD realizowała spółka Mears Group.

Przeczytaj także: RPA – bezwykopowa modernizacja kanalizacji w Kapsztadzie