Na trasie tunelu West Gate, części West Gate Tunnel Project, znajduje się zbudowany z trzech warstw cegieł kolektor ściekowy, North Yarra Main Sewer, którego trasę należało zmodyfikować tak, by nie przeszkadzała w drążeniu.

Do wykonania zadania wykorzystano maszynę MTBM (ang. Microtunnel Boring Machine), nazwaną Mollie. Drążyła ona tunel w tempie 12 m dziennie, co dało dobry wynik wydrążonych 600 m w zaledwie 35 dni.

Wraz z utworzeniem nowej trasy kolektora, maszyna jednocześnie instalowała wewnątrz mikrotunelu zabezpieczenie w postaci plastikowej wykładziny wzmacnianej włóknem szklanym. W ten sposób tunel będzie zarówno szczelny, jak i wystarczająco mocny.

Choć odcinek, na którym trasa kolektora została zmieniona, nie jest długi, wykonanie projektu wiązało się z wieloma działaniami logistycznymi. Projekt realizowano w centrum miasta, zatem działania nie mogły generować zbyt wielkich utrudnień. Dzięki zastosowaniu metody no-dig, tyllko w dwóch miejscach na trasie tunelowania zmieniono uliczną organizację ruchu, w sposób, który nie spowodował zatorów – delikatnie przesunięto położenie dwóch pasów ruchu, tak, aby samochody mogły ominąć otwory startowe.

Przeczytaj także: Pierwszy w Ameryce Północnej mikrotunel w kształcie litery U