Technologia mikrotunelowania powstała w połowie lat 70. XX wieku w Japonii. Znajduje ona zastosowanie w gęsto zaludnionych obszarach miejskich, gdzie budowa sieci podziemnych metodami tradycyjnymi stwarza znaczne utrudnienia w ruchu ulicznym i znaczne ograniczenie dla żyjących tam mieszkańców. Wywiera ona nieznaczny wpływ na środowisko naturalne ze względu na minimalny zakres robót ziemnych, a także brak potrzeby obniżania poziomu wód gruntowych podczas prac wykonawczych. Ze względu na swoje zaawansowanie technologiczne jest to jedna z najdroższych, dostępnych na rynku technik bezwykopowej budowy sieci infrastruktury podziemnej.