Budowa mostu Lecha w Poznaniu

Od czerwca 2018 r. trwa budowa nowej północnej nitki mostu Lecha w Poznaniu. Ta część przeprawy przez Wartę powstała w latach 50. ub.w. i od tamtej pory nie przeszła poważnego remontu. Władze miasta stan północnej nitki mostu Lecha oceniły jako „bardzo zły”. Stary ustrój mostu był konstrukcją siedmioprzęsłową, nowy będzie konstrukcją trójprzęsłową.

Budowa mostu Lecha w Poznaniu. Fot. PIM

IX Konferencja Bezwykopowa Rehabilitacja

BR2025

15 - 17 stycznia 2025 r., Pałac i Folwark, Łochów

Do budowy nowego obiektu użytych zostanie około 7000 m³ betonu, a także około 2500 ton stali (na konstrukcje i do zbrojenia betonu). Ponadto w ramach rozbiórki starego mostu powstało około 8000 ton gruzu. Co ciekawe, mimo realizacji tak skomplikowanego projektu, pod mostem odbywa się normalny ruch żeglowny, a tylko na czas prowadzenia prac newralgicznych, jak rozbiórki ustroju czy montaż nowego, przewidziano zawężenie szlaku żeglownego.

Jaki będzie nowy most Lecha?

Długość całkowita nowej północnej nitki mostu Lecha, rozumiana jako długość ustroju nośnego, wyniesie 235,8 m. Przęsło środkowe nad korytem Warty ma mieć 100,8 m długości. W tym miejscu szerokość koryta rzeki wynosi około 50 m. Rozpiętość przęsła wynika z lokalizacji istniejących podpór nitki południowej.

111-letni most zawalił się w Grecji pod naporem deszczówki

Konstrukcja nowej nitki mostu Lecha nie będzie zawierać żadnych elementów dotychczasowej przeprawy, przy czym, jak poinformowały nas Poznańskie Inwestycje Miejskie (PIM), do budowy nowego mostu zostaną wykorzystane pomocniczo cztery stare podpory, jako podparcia tymczasowe, które po montażu konstrukcji stalowej nowego mostu zostaną rozebrane.

Budowa mostu Lecha – co już zrobiono?

Od czerwca minionego roku wykonano już prace przygotowawcze, a także te związane z wdrożeniem tymczasowej organizacji ruchu. Do tego z mostu pod dno rzeki przełożono urządzenia obce, jak kable teletechniczne oraz prądowe. Zakończono także rozbiórkę dotychczasowego obiektu, począwszy od wyposażenia, poprzez płytę ustroju, konstrukcję stalową, kończąc na podporach i fundamentach. Prace rozbiórkowe całości obiektu trwały 2,5 miesiąca.

Poza tym wykonano już ściany szczelinowe, na których posadowione są podpory pośrednie. Gotowe są już komory szczelne pod nowe podpory pośrednie i skrajne. Powstała większość podpór pod nowy obiekt. Obecnie, w wytwórni konstrukcji stalowych, powstaje nowa konstrukcja stalowa, odbywają się także przygotowania do jej montażu.

Konstrukcja stalowa mostu Lecha. Fot. PIM

Duża budowa, sporo wyzwań geotechnicznych

W miejscu budowy północnej nitki mostu Lecha od powierzchni terenu występują nasypy o miąższości w granicach 0,5 ÷ 3,8 m, lokalnie dochodząc do 7,8 m. Nasypy zbudowane są z przypadkowych gruntów, tj. piasków drobnych i gliniastych próchnicznych, piasków drobnych i średnich, glin piaszczystych i pylastych oraz piasków gliniastych z domieszkami humusu, żużla, kamieni i śmieci oraz fragmentami cegieł. Nasypy te powstały głównie w sposób niekontrolowany. Archiwalna dokumentacja fotograficzna z czasów budowy starej przeprawy potwierdziła, że teren w obrębie obiektu był zupełnie inaczej ukształtowany – podaje PIM.

Pod warstwą nasypów występują grunty rodzime, reprezentowane przez piaski rzeczne wykształcone jako piaski pylaste, drobne, średnie i grube oraz pospółki i żwiry. W dolnej części podłoża dominują „pstre iły poznańskie”. Wśród iłów natrafiono na soczewki piasków grubych i pospółek.

Podpory pośrednie posadowiono na ścianach szczelinowych okalających fundament starego mostu. Przyczółki posadowiono bezpośrednio z uwzględnieniem wymiany gruntów. Realizując prace związane ze ściankami szczelnymi, z uwagi na znaczne zbliżenie nitki południowej mostu Lecha (odległość pomiędzy krawędziami obiektów to zaledwie 0,8 m), niezbędne było zapewnienie właściwego zabezpieczenia wykopów w związku z odbywającym się ruchem obok. Zastosowano grodzice stalowe o długości do 18 m. Prace związane z kompletnym wykonaniem komór szczelnych wokół przyczółków trwały około dwóch miesięcy – wyjaśniają PIM.

Jak do tej pory, to właśnie ten zakres zadania był najtrudniejszy do zrealizowania. Generalnie prace prowadzone są zgodnie z założeniami. Największy problem stanowiło pogrążenie komór szczelnych – z uwagi na wstępowanie licznych nieprzewidzianych przeszkód w gruncie w postaci pozostałości starych grodzic, bloków betonowych i tym podobnych przeszkód. Z punktu widzenia bezpieczeństwa, przy realizacji przyczółków istotnym elementem było również zapewnienie stateczności nasypu nitki sąsiedniej będącej „pod ruchem”.