Ze wspomnianego rozporządzenia wynika, że na cmentarze należy przeznaczać tereny na krańcach miast, osiedli lub gromad - w izolacji od zabudowań, na gruntach przeznaczonych pod zieleń publiczną lub odpowiednich do jej urządzenia, w pobliżu miejscowej sieci komunikacyjnej. Cmentarz powinien być zlokalizowany w takim miejscu, gdzie wykluczona jest możliwość szkodliwego wpływu na otoczenie.

Ponadto przed zatwierdzeniem lokalizacji, opierając się na planie sytuacyjnym w skali 1:500, należy zbadać grunty do głębokości pierwszego poziomu wody gruntowej - nie płycej niż 2,5 m od powierzchni. Trzeba też określić rodzaj, strukturę, zawilgocenie, zawartość węglanu wapnia oraz poziom kwasowości. Należy również zbadać m.in. kierunki spływu wód powierzchniowych, głębokości i zmienności poziomu wód gruntowych oraz kierunki ich spadu.

 

Na planie sytuacyjnym powinny być naniesione wszelkie zabudowania i studnie lub inne ujęcia wody, znajdujące się na terenie przewidzianym pod lokalizację cmentarza i w odległości 150 m od tego terenu.

Co najmniej 150 m - tyle ma wynieść odległość cmentarza od zabudowań mieszkalnych, zakładów produkujących artykuły żywnościowe, zakładów żywienia zbiorowego bądź przechowujących artykuły żywnościowe. Tyle samo ma wynosić odległość od studzien, źródeł i strumieni służących do czerpania wody pitnej oraz do potrzeb gospodarczych. Co prawda, ustawodawca przewidział możliwość zmniejszenia tej odległości do 50 m, jednak pod warunkiem, że teren w granicach od 50 do 150 m odległości od cmentarza posiada sieć wodociągową i wszystkie budynki korzystające z wody są do niej podłączone.

Nie mniejsza niż 500 m musi być odległość od granicy cmentarza ujęć wody o charakterze zbiorników wodnych, służących jako źródło zaopatrzenia sieci wodociągowych w wodę do picia i potrzeb gospodarczych.

Teren cmentarza powinien znajdować się w miarę możliwości na wzniesieniu i nie podlegać zalewom, a także posiadać ukształtowanie umożliwiające łatwy spływ wód deszczowych.


Na terenie cmentarza zwierciadło wody gruntowej powinno znajdować się na głębokości nie wyżej niż 2,5 m poniżej powierzchni terenu, przy czym nie może być ono nachylone ku zabudowaniom, zbiornikom albo innym ujęciom wody służącym za źródło zaopatrzenia w wodę do picia i potrzeb gospodarczych (sieć wodociągowa lub studnie). Grunt cmentarza powinien być możliwie przepuszczalny i nie zawierać węglanu wapnia.

W przepisach jest mowa także o warunkach pogodowych - miejsce na cmentarz powinno być w miarę możności tak wybrane, aby najczęściej spotykane w tym miejscu wiatry wiały od terenów mieszkalnych w kierunku cmentarza.

Z kolei obszar potrzebny na założenie lub powiększenie cmentarza oblicza się na podstawie rozporządzenia ministrów gospodarki terenowej i ochrony środowiska oraz zdrowia i opieki społecznej z 20 października 1972 r. ws. urządzania cmentarzy, prowadzenia ksiąg cmentarnych oraz chowania zmarłych. Wynik powstaje przez pomnożenie przeciętnej rocznej liczby zgonów w danej miejscowości przez 23 (wskaźnik wynikający z zakazu ponownego użycia grobu do chowania zwłok przed upływem 20 lat i przypuszczalnej liczby wypadków przedłużenia tego okresu czasu na dalsze okresy) oraz przez 4,5 m2 jako powierzchnię jednego grobu. Otrzymany iloczyn wskazuje wielkość powierzchni grzebalnej, która powinna stanowić 40-60% powierzchni ogólnej cmentarza.


Ponadto dla miejscowości podlegających rozbudowie obliczeń dokonuje się, uwzględniając odpowiednio przyszłą przypuszczalną liczbę zgonów przy stanie mieszkańców wynikającym z perspektywicznego rozwoju miasta, osiedla, gromady lub wsi.

Przeczytaj także: wydrążono tunele pod jerozolimskim cmentarzem