Każdy produkt, nawet nieużywany, starzeje się i po pewnym czasie przestaje nadawać się do użytku. Ta prosta prawda, która wydaje się oczywista w przypadku produktów spożywczych, dotyczy także branży BHP. W przypadku artykułów mających strzec nasze życie i zdrowie sprawdzanie daty ważności jest szczególnie istotne. Podstawowym produktem kojarzonym z BHP jest oczywiście kask ochronny, który często jest najważniejszym elementem ubrania roboczego. Ze względu na jego funkcje należy szczególnie zwracać uwagę na jego wiek i wynikającą z niego funkcjonalność.
Elementy wpływające na przydatność kasku
Z czego wynika okres przydatności do użytku hełmów? Zależy, czy mówimy o hełmach wykonanych z materiału duroplastycznego czy też termoplastycznego. Podstawowym czynnikiem mogącym wpływać na ich funkcjonalność w zakresie ochrony są promienie UV. Duroplastyczne skorupy kasków nie ulegają większym zmianom pod wpływem promieni UV, odznaczają się również odpornością na starzenie, co objawia się nieznacznym zwiększeniem kruchości materiału ochronnego. Ograniczenie przydatności do użycia takich hełmów jest związane głównie z oddziaływaniami mechanicznymi i skutkuje utratą właściwości ochronnych po około ośmiu latach w przypadków kasków z żywicy fenylowej z włóknem tekstylnym (PF-SF) i po około 10 latach w przypadku hełmów wykonanych z poliestru z dodatkiem włókna szklanego (UP-GF).
Co zaś się tyczy hełmów ze skorupą termoplastyczną, promienie UV mają, z oczywistych powodów, większy wpływ na ich strukturę i z tego powodu należy je częściej kontrolować. Jak można to robić (poza oczywistym sprawdzeniem daty przydatności)? Otóż jeżeli przy ściskaniu skorupy hełmu albo wyginaniu daszka powstają słyszalne odgłosy trzaskania, wskazuje to na skruszenie skorupy hełmu. Hełm ochronny nie może być wówczas więcej używany i należy go wycofać. Ogólnie dla hełmów z materiałów termoplastycznych przewiduje się czas użytkowania nie dłuższy niż 4 lata.
Instrukcje i dokumentacja
Jak widać, nawet nieużywany kask ochronny traci swoje parametry techniczne, a producent odpowiada za to, że hełm w oznaczonym przez niego okresie (przy przestrzeganiu przez użytkownika warunków określonych w instrukcji) będzie spełniał wymagania ochronne podane w normie przywołanej w karcie produktu i instrukcji hełmu.
Każdy hełm spełniający wymagania normy PN-EN 397 powinien mieć odlane lub wytłoczone znakowanie zawierające następujące informacje:
– numer normy PN-EN 397,
– nazwa lub znak firmowy producenta,
– rok i kwartał produkcji,
– typ hełmu (według określenia producenta, powinien być naniesiony zarówno na skorupie, jak i na więźbie),
– rozmiar lub zakres rozmiarów (naniesiony zarówno na skorupie, jak i na więźbie),
– skrót rodzaju zastosowanego tworzywa,
– znak spełnienia dodatkowych wymogów technicznych bezpieczeństwa.
Dzięki powyższym elementom łatwo stwierdzić, czy hełm nadaje się do użytku i czy będzie w pełni spełniał swoje zadanie. Wystarczy sprawdzić datę przydatności, wykonać oględziny kasku i śmiało można przekazać sprzęt do użytkowania.
Hełmy wydawane pracownikom jako element ubrania roboczego w celach ochronnych, użytkowane zgodnie z przeznaczeniem i instrukcją producenta, powinny być regularnie sprawdzane pod kątem przydatności. Pamiętajmy również, że poza sprawdzeniem daty określającej okres pełnowartościowej ochrony, jaką daje kask, należy wymieniać uszkodzone lub zużyte elementy hełmu, takie jak więźba lub potnik. Hełmy, których powierzchnia ochronna uległa uszkodzeniu, należy też bezwzględnie wymieniać. I choć wydaje się to oczywiste, nigdy nie należy zastępować przemysłowych hełmów ochronnych hełmami lekkimi.
Konferencje Inżynieria
WIEDZA. BIZNES. ATRAKCJE
Sprawdź najbliższe wydarzenia
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany. Przejdź do formularza logowania/rejestracji.
