Ultradźwiękowa metoda rozbiórki nawierzchni betonowych jest to unikatowa technologia renowacji nawierzchni dróg i lotnisk z ponownym użyciem destruktu betonu cementowego jako podbudowy do układania nowych warstw. Jeśli z uwagi na zły stan nawierzchni projekt zakłada całkowitą rozbiórkę płyt, metoda ta nie wymaga dodatkowego wykorzystania kruszarki do betonu. Zastosowanie tej technologii zmniejsza koszty budowy 1,3–1,5 raza, natomiast tempo prowadzenia prac remontowych wzrasta nawet pięciokrotnie. Warto zaznaczyć, że ultradźwiękowa metoda rozbiórki płyt nawierzchni betonowych dróg i lotnisk została wykorzystana w Polsce po raz pierwszy, a zastosowała ją firma Rekma Sp. z o.o.

Charakterystyczną cechą tej metody jest zniszczenie nawierzchni betonowych na całej ich grubości, bez szkodliwego wpływu na podłoże. Uzyskane fragmenty nawierzchni znajdują się pod kątem około 45 stopni w stosunku do płaszczyzny drogi i klinują się, co powoduje rozłożenie obciążenia na większą powierzchnię. Podczas kruszenia dobiera się parametry pracy urządzenia w taki sposób, aby nie zniszczyć głębszych warstw podbudowy. Ultradźwiękową rozbiórkę nawierzchni betonowych przeprowadza się za pomocą specjalistycznej maszyny wyposażonej w belkę roboczą, drgającą ze stosunkowo małą siłą (do 10 kN). W przypadku kruszenia nawierzchni zbrojonych, zaletą tej metody jest całkowite oddzielenie betonu od zbrojenia, które następnie jest łatwo usuwane za pomocą koparki.

Pozostały po kruszeniu destrukt dogęszcza się 10-tonowymi walcami wibracyjnymi o małej amplitudzie i dużej częstotliwości drgań. Tak przygotowana podbudowa jest gotowa do układania nowej nawierzchni asfaltowej lub warstwy betonu cementowego.

(Więcej w artykule pt. „Budowa pola wzlotów w Porcie Lotniczym „Mazury” w Szymanach”, Geoinżynieria drogi mosty tunele 3/2014 [48]).