• Pociąg magnetyczny pokona 64-kilometrową trasę w 8–15 min
• Inwestycja pochłonie od 13,8 mld USD do 16,8 mld USD
• Prace zajmą około 10 lat

Kolej magnetyczna to wciąż przyszłość

Kolej magnetyczna jest testowana od wielu lat, pierwszy patent przyznano jeszcze w 1905 r., choć jej początkowy rozwój przypadł na lata 60. XX w., a pierwsza komercyjna linia została uruchomiona w 2003 r. w Szanghaju (30,5 km) i do dziś jest najdłuższa na świecie. W Stanach Zjednoczonych Federalny Zarząd Kolei (ang. Federal Railroad Administration – FRA) opublikował wstępny program rozwoju linii magnetycznych jeszcze w 2001 r., ale potem nadeszła cisza. Tym razem plany wyglądają poważnie.

Szybki transport dla 10 mln ludzi

22 stycznia FRA i Departament Transportu stanu Maryland ogłosiły konsultacje stron dotyczące potencjalnego wpływu projektu na środowisko. Jeśli dojdzie do jego realizacji, szybka kolej lewitująca na poduszce magnetycznej połączy dwie gęsto zaludnione aglomeracje na Wschodnim Wybrzeżu – Baltimore i Waszyngton zamieszkałe przez około 10 mln ludzi. Odległość 40 mil (64 km) pociąg magnetyczny pokonywałby w 8–15 min. To pierwsza faza: w kolejnej linia zostałaby przedłużona do Nowego Jorku.

Baltimore. Fot. Webuild

Więcej miejsc pracy

Przedsięwzięcie musi jeszcze zostać zatwierdzone na szczeblu federalnym Stanów Zjednoczonych, ale wiadomo już, że inwestycja pochłonie od 13,8 do 16,8 mld USD, a pierwszy etap, połączenie Baltimore–Waszyngton, zajmie 10 lat. Szacuje się, że przedsięwzięcie stworzyłoby nawet 195 tys. miejsc pracy, a większość kosztów inwestycji (około 10 mld USD) zostanie przeznaczona na wynagrodzenia. Najwięcej zatrudnionych potrzeba do budowy trzech stacji: krańcowych w Waszyngtonie i Baltimore oraz środkowej przy porcie lotniczym Washington International Thurgood Marshall.

Szybkie koleje rozwijają się wolno

Technologia Maglev (skrót od „lewitacji magnetycznej”) umożliwia osiągnięcie dużych prędkości przekraczających 480 km na godzinę (rekord wynosi 603 km/godz.). Japonia była pierwszym krajem, który opracował rozwiązania kolei magnetycznych. Jednak wciąż nie ma w tym kraju regularnych linii. Szlak Tokio–Nagoya jest w budowie, a połączenie z Osaką prawdopodobnie nie zostanie uruchomione przed 2045 r. Trasa między Waszyngtonem a Baltimore ma szansę na pewien czas stać się najdłuższą, ale może ją wyprzedzić linia Central Shinkansen (Shinagawa–Nagoya) o planowanej długości 285,6 km.

Washington Union Station. Fot. Webuild

Plany sprzed 20 lat

W Stanach Zjednoczonych w 2001 r. Federalny Zarząd Kolei opublikował wstępny program wdrożenia Maglev. Kolej miała się pojawić w stanach Maryland, Kalifornia, Floryda, Georgia, Luizjana, Newada i Pensylwania. Ale tylko w tym pierwszym rozpoczęto realne przygotowania dzięki działaniom administracji transportowej. Wstępna analiza środowiskowa dla tego programu była gotowa w 2007 r., ale nie poszły za nią działania szczegółowe i finansowe. W listopadzie 2015 r. Komisja Usług Publicznych Maryland zatwierdziła projekt, powierzając go prywatnej firmie Baltimore Washington Rapid Rail. Dzięki temu przedsięwzięcie zaczyna nabierać kształtu.

Na razie tylko zwykła kolej miejska

Szybka kolej łącząca dwa gęsto zaludnione i należące do najbogatszych w kraju obszary doprowadziłaby do zmniejszenia zatorów komunikacyjnych – rozwój infrastruktury drogowej i kolejowej nie nadąża za wzrostem populacji. Na razie Komisja Robót Publicznych stanu Maryland zatwierdziła projekt budowy lekkiej kolei miejskiej Purple Line, która obsłuży 21 stacji w promieniu 16 mil (około 25,5 km) od centrum Baltimore. Wstępne prace pochłoną 250 mln USD, a całe przedsięwzięcie będzie kosztować około 5,6 mld USD. Trasa od Bethesda (hrabstwo Montgomery) do New Carrollton (hrabstwo księcia Jerzego) będzie się krzyżować z trasami pociągów Amtrak i lokalnymi liniami autobusowymi.

Przeczytaj także: Tunel pod Stonehenge na celowniku aktywistów