• Od marca spalanie w Czajce odbywa się na dwóch liniach
• Miesięczny koszt pracy spalarni to 0,8 mln zł

Przypomnijmy, że do awarii rekuperatorów spalarni w Czajce doszło na przełomie listopada i grudnia 2018 r. W efekcie stacja termicznej utylizacji osadów ściekowych (STUOŚ) została wyłączona. W Czajce, jako uboczny produkt procesu oczyszczania, średnio każdego dnia powstaje 380 ton osadów ściekowych (dane od 1 stycznia do 31 sierpnia 2019 r.). Po wystąpieniu usterki odbiorem osadów zajęły się wyspecjalizowane firmy. Miesięczny koszt wywozu wynosił 1,7 mln zł (koszt pracy spalarni w takim okresie to około 0,8 mln zł).
W międzyczasie trwał remont potężnych wymienników ciepła (wymiary każdego odpowiadają czteropiętrowemu budynkowi).

Najpierw, w grudniu 2019 r., w rezultacie naprawy jednego rekuperatora wznowiono spalanie na jednej linii technologicznej. Drugą uruchomiono na początku marca 2020 r., tym samym obecnie spalanie odbywa się na obu liniach technologicznych. Jak poinformowało warszawskie Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji (MPWiK), wyremontowane rekuperatory docelowo zostaną wymienione na nowe urządzenia. Zgodnie z warunkami podpisanej umowy, wykonawca do początku przyszłego roku zaprojektuje, wyprodukuje i zamontuje dwa nowe urządzenia, po jednym dla każdej z linii spalania.

Tak pracuje spalarnia w oczyszczalni Czajka. Źródło: MPWiK Warszawa

W skład każdej z dwóch linii spalania, poza rekuperatorem, wchodzą piec, kocioł na potrzeby skojarzonej produkcji energii elektrycznej i cieplnej, a także układ oczyszczania spalin. Wspólne są z kolei turbina parowa i generator, wytwarzające energię elektryczną i cieplną. W ciągu doby w Czajce spalanych może być do 600 ton osadów (trafiają tu także osady z innych oczyszczalni).

Przypomnijmy, że w ubiegłym roku w Warszawie borykano się też z awarią kolektora pod dnem Wisły, który jest elementem systemu przesyłającego ścieki właśnie do Czajki.

Przeczytaj także: Warszawa. Nowy kolektor pod Wisłą? Proces trwa