W 2015 r. zakończono przebudowę ujścia Wisły, a teraz RZGW chce zweryfikować efekty tej inwestycji i określić możliwości kolejnych prac. W dokumentacji mają zostać określone zadania, jakie będą konieczne do wykonania, by w przyszłości zapewnić drożność ujścia Wisły. Na obszarze Przekopu Wisły oraz na stożku usypowym tworzącym się na wodach Zatoki Gdańskiej zostaną wykonane badania modelowe. Jak podano w komunikacie, w ich ramach badana będzie możliwość przepuszczania lodu w sposób swobodny i kontrolowany (bez udziału lodołamaczy) oraz możliwości pracy lodołamaczy, czyli zapewnienie głębokości nawigacyjnych (min. 1,8 m).

Opracowanie modeli pomoże także ocenić perspektywę utrzymania głębokości żeglugowej na torze o szerokości min. 50 m i głębokości tranzytowej 2,8 m.

Zadanie zostanie zrealizowane w ramach projektu pn. „Kompleksowe zabezpieczenie przeciwpowodziowe Żuław – Etap II – Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku”, współfinansowanego przez UE.

Celem zakończonej w 2015 r. przebudowy ujścia Wisły było zapobieżenie powstawaniu powodzi zatorowych. W ramach prac skoncentrowano się głównie na odbudowie istniejących kierownic (zachodniej na długości 550 m oraz wschodniej na długości 600 m) oraz wydłużeniu kierownicy wschodniej o 200 m. Kierownice to przypominające falochrony konstrukcje. Ich zadaniem jest kierowanie (stąd nazwa) nurtu rzeki, a wraz z nim niesionego materiału, dalej w morze. Dzięki temu zimą mogą pracować lodołamacze, do tego swobodnie odpływa kra. Wspomniane kierownice powstały z betonowych segmentów wypełnionych kamieniami i piaskiem. Sięgają 6 m pod poziom wody. Co ciekawe, betonowe segmenty były wielkości małego domu jednorodzinnego.

Widok na kierownicę od strony lądu. Fot. RZGW w Gdańsku

Jak podał RZGW w Gdańsku, Wisła rocznie niesie od 0,4 do 1,5 mln m³ osadów, z czego około 0,3 mln m³ zwiększa stożek usypowy, ograniczając drożność ujścia.

Przeczytaj także: Przeczytaj także: Najwyższe zapory wodne w Polsce