Przedstawiony przypadek dotyczy przebudowy nietypowego korpusu drogowego w ciągu drogi krajowej przebiegającej przez głęboką dolinę erozyjną między jeziorami. Przez kilkadziesiąt lat funkcjonowała ona poprawnie w okresach pomiędzy naprawami. Wyniki wielu napraw zatarły uszkodzenia korpusu drogowego i negatywne skutki procesów geodynamicznych. Do projektu przebudowy nie wykonano wystarczających badań i dobrego stopnia rozpoznania problemów geotechnicznych. Osady wypełniające dolinę jeziorną składały się z nieskonsolidowanych młodych utworów limnicznych, tj. nierozłożonego torfu i gytii. Rozwój torfu wysokiego zamaskował istnienie kolejnych zapadających się przepustów drogowych. Podczas przebudowy zastosowano nietypowe w Polsce geotechniczne rozwiązanie, polegające na wprowadzeniu, jako odciążenia statycznego, warstw styropianu. W trakcie geotechnicznych prac wzmacniających konieczne było wielokrotne korygowanie zaprojektowanych rozwiązań, stosownie do deformacji podłoża drogowego. Problemy wykonawcze były pochodną następstw uproszczonego rozpoznania geotechnicznego podłoża gruntowego i uaktywnienia nieprzewidywanych czynników losowych