Zagadnienie stosunku kosztów do wykonywanych działań podczas budowy tuneli na obszarach miejskich, przy użyciu lub bez użycia TBM, stanowi wyzwanie do dyskusji: żaden z projektów tuneli nie jest taki sam, a nawet nie są one podobne. Jeśli inwestycje te są zbliżone pod względem rozmiaru, to geologia jest różna, a jeśli rozmiar i geologia są podobne, to ograniczenia terenowe są różne...

Oczywiście istnieje kilka ogólnych zagadnień z punktu widzenia kosztów i czasu wykonania, na które należy zwrócić uwagę przy porównaniu stosowania metod konwencjonalnych i metod mechanicznych do budowy tuneli w miastach:

– stosowanie TBM wymaga wyższych nakładów początkowych;

– postęp prac wykonywanych przy użyciu TBM jest zwykle szybszy niż przy zastosowaniu metod konwencjonalnych;

– metody konwencjonalne wymagają zwykle drążenia kilku sztolni, co oznacza większe kolizje z robotami na powierzchni terenu;

– metody konwencjonalne są bardziej elastyczne;

– przy stosowaniu TBM kontrola osiadania jest ogólnie łatwiejsza i bardziej niezawodna.

Ostatnio pojawia się „nowy” problem w tej dziedzinie – coraz to większe wymiary tuneli budowanych na obszarach miejskich, w szczególności tuneli drogowych i kolejowych, np. M30 w Madrycie, tunel podwodny w Szanghaju, tunel Sparvo we Włoszech drążony tarczą EPB (ale nie na terenach miejskich), tunel Alaskan Way w dolnej części Seattle, tunel „Orlowsky” w Sankt Petersburgu pod rzeką Newą. Jest sprawą jasną, że ciągłe zwiększanie średnicy wyrobisk ma duże znaczenie przy podejmowaniu decyzji o wyborze metody budowy.

Więcej