Wybór prawidłowej metody drążenia tunelu powinien być oparty na bardzo dogłębnej analizie ryzyka, jednak nie jest to jedyny czynnik przy kontrolowaniu kosztów i czasu realizacji projektu. Koszty i czas wykonania inwestycji należy oceniać na bazie teorii prawdopodobieństwa
Zagadnienie stosunku kosztów do wykonywanych działań podczas budowy tuneli na obszarach miejskich, przy użyciu lub bez użycia TBM, stanowi wyzwanie do dyskusji: żaden z projektów tuneli nie jest taki sam, a nawet nie są one podobne. Jeśli inwestycje te są zbliżone pod względem rozmiaru, to geologia jest różna, a jeśli rozmiar i geologia są podobne, to ograniczenia terenowe są różne...
Oczywiście istnieje kilka ogólnych zagadnień z punktu widzenia kosztów i czasu wykonania, na które należy zwrócić uwagę przy porównaniu stosowania metod konwencjonalnych i metod mechanicznych do budowy tuneli w miastach:
– stosowanie TBM wymaga wyższych nakładów początkowych;
– postęp prac wykonywanych przy użyciu TBM jest zwykle szybszy niż przy zastosowaniu metod konwencjonalnych;
– metody konwencjonalne wymagają zwykle drążenia kilku sztolni, co oznacza większe kolizje z robotami na powierzchni terenu;
– metody konwencjonalne są bardziej elastyczne;
– przy stosowaniu TBM kontrola osiadania jest ogólnie łatwiejsza i bardziej niezawodna.
Ostatnio pojawia się „nowy” problem w tej dziedzinie – coraz to większe wymiary tuneli budowanych na obszarach miejskich, w szczególności tuneli drogowych i kolejowych, np. M30 w Madrycie, tunel podwodny w Szanghaju, tunel Sparvo we Włoszech drążony tarczą EPB (ale nie na terenach miejskich), tunel Alaskan Way w dolnej części Seattle, tunel „Orlowsky” w Sankt Petersburgu pod rzeką Newą. Jest sprawą jasną, że ciągłe zwiększanie średnicy wyrobisk ma duże znaczenie przy podejmowaniu decyzji o wyborze metody budowy.
Foto, video, animacje 3D, VR
Twój partner w multimediach.
Sprawdź naszą ofertę!
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany. Przejdź do formularza logowania/rejestracji.